Wt/zea/die

< Wt‎ | zea
Wt > zea > die

ZeêuwsEdit

EtymologieEdit

Over Middelnederlands die van Oudnederlands thie/thiu. In 't Oergermaons was de vurm vò 't mannelijk *sa en vò 't vrouwelijk *so; vurmen mee *þ- kwaemen in aore naemvallen vò (en bie 't onziejig: *þat). Laetere taelen è dat verregelmaetigd en deje vò aolles th-vurmen. Af te leien van d'n Indo-Europese vònaemwoords-wortel *to-.

OmschrieviengeEdit

die

  1. Anwiezend vònaemwoôrd vrouwelijk, meêrvoud en soms mannelijk (as t'r gin b-, d-, echten h-, t- of klienker achter kom) vò varre weg.
    • Die bigge ziet 'r nie goed uut, 'k dienke nie da ze 't ende van de weke gaet 'aele.
    • Die mensen zouwe aolles doeë om anderen 't gloôf bie te briengen.
    • Die fietsemaeker gae binnen de vuuf maenden mee pensioen.
  2. Betrekkelijk vònaemwoord vrouwelijk en meêrvoud; dikkels in combinaotie mee 't partikel -a.
    • De dochter die(-at) 't beste mee geld om kan, mag laeter de boerderie overneme.

UutspraekEdit

[di] (feitelijk altoos kort)

VerbugiengeEdit

Zeêuwse anwiezende vònaemwoôrden
m (bdhtV) m (aors)/v/meêrvoud o
kortbie
bievoegelijk dezen (dizzen) deze (dizze) dit
zelfstandig d'n dezen (d'n dizzen) de deze (de dizze) ditte
verre
bievoegelijk dien, dieën die, dieë dat
zelfstandig d'n dieën de dieë datte

VertaeliengenEdit

BronnenEdit


EtymologieEdit

As bie die

OmschrieviengeEdit

die

  1. anwiezend vònaemwoôrd vò varre m, v: die(ë), die(ë)n
  2. betrekkelijk vònaemwoôrd m, v: die-a, dien-a

UutspraekEdit

  • [di] Nederlands in Nederland, Surinaoms-Nederlands
  • [di(ː)] Belgs-Nederlands

VerbugiengeEdit

dat o; dien, dier, diens, dies verbugiengen in ouwerwesse taele en vaste uutdruksels