Wt/zea/sterve

Zeêuws

Etymologie

Ziet bie sturve.

Omschrievienge

sterve werkwoôrd

• doôdgae, sturve, op'ouwe te leven (meêsta zonder geweld)

Uutspraek

[ˈstærəvə]

Vervoegienge

infinitief	sterve(n)
gerundium	te sterven(e)
tegewoordigen tied	ik sterf	oôns sterve(n)
	jie sterf(t) (sterve)	julder sterve(n)
	'ie sterf(t)	'ulder sterve(n)
flejen tied	ik, jie, 'ie storf, sturf, stierf	oôns, julder, 'ulder storve(n), sturve(n), stierve(n)
gebieënde wieze	sterf(t)
onvoltoôid deêlwoôrd	stervende
voltoôid deêlwoôrd	is (g)estorve(n), (g)esturve(n)
Ziet vò details en verschillen tussen de Zeêuwse dialecten 't artikel Zeêuwse grammaotica op Wikipedia.

Dialectvarianten

• sturve, sturven, ouwerwesse vurm, 'ier en dae nog op d'Eilanden
• sterven in Zeêuws-Vlaendere en op oôstelijk Zuud-Beveland

Vertaeliengen

Ziet bie sturve.

Bronnen

• Dr. Ha.C.M. Ghijsen (red.), Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 1964, ¹⁰1998: blz. 961

Limburgs

Etymologie

Ziet bie sturve.

Omschrievienge

sterve werkwoôrd westelijk

• sturve

Uutspraek

[ˈstæ¹ʁ(ə)və], [ˈstæ¹r(ə)ve]

Vervoegienge

ster.ve (Mestrichts)
tegewoôrdigen tied	iech sterf	veer sterve
	diech störfs	geer sterf
	heer, zij, het störf	zij sterve
flejen tied	iech storf	veer storve
	diech storfs	geer storf
	heer, zij, het storf	zij storve
gebieënde wieze	ster.f	sterf
voltoôid deêlwoôrd	is gestorve
onvoltoôid deêlwoôrd	ste.rvend
gerundium	ste.rventere

sterve(n) (Montforts)
tegewoôrdigen tied	ich sterf	veer sterve(n)
	doe störfs	geer sterf
	hae, het, det störf	zie sterve(n)
flejen tied	ich stórf	veer stórve(n)
	doe stórfs	geer stórf
	hae, het, det stórf	zie stórve(n)
gebieënde wieze	sterf	sterftj
voltoôid deêlwoôrd	is gestórve(n)
onvoltoôid deêlwoôrd	stervendj
participium	gesterve(n)

Varianten

• sjterve (oôstelijk)

Bronnen

• Pol Brounts e.a. (red.), De Nuie Mestreechsen Dictionair. Veldeke-Krink Mestreech, Mestricht, 2004: blz. 44, 263

• Dr. P. Bakkes, Mofers Waordebook. Stichting Mofers Waordebook, Montfort, 2007: blz. 347