Wt/zea/d'n dezen

Zeêuws

Omschrievienge

d'n dezen

• Zelfstandig gebruukt anwiezend vònaemwoôrd vò kortbie, om te verwiezen nae eên van 'n groep diengen daer-a van tevôren over geklapt wier. Impresiepe allêne bie mannelijke woôrden.
  • Welke stoel gae jie op zitten? – D'n dezen.
  • Aolle 'onden blaffe, mae d'n dezen biet ok.

Uutspraek

[dənˈde(ɪ)zən]

Verbugienge

Zeêuwse anwiezende vònaemwoôrden

	m (bdhtV)	m (aors)/v/meêrvoud	o
kortbie
bievoegelijk	dezen (dizzen)	deze (dizze)	dit
zelfstandig	d'n dezen (d'n dizzen)	de deze (de dizze)	ditte
verre
bievoegelijk	dien, dieën	die, dieë	dat
zelfstandig	d'n dieën	de dieë	datte

Aore spelliengen

d'ndezen