Wt/zea/de dieë

Zeêuws

Omschrievienge

de dieë

• Zelfstandig gebruukt anwiezend vònaemwoôrd vò varre weg, om te verwiezen nae eên van 'n groep diengen daer-a van tevôren over geklapt wier. Gebruukt bie vrouwelijk en meêrvoud.
  • A'k noe uut aolle vrouwen kieze meugde, nam ik de dieë.
  • Aolle guus 'aele wè's wat uut, mae de dieë breke zò bie jen in a je nie uutkiekt.

Uutspraek

[dəˈdiːjə]

Verbugienge

Zeêuwse anwiezende vònaemwoôrden

	m (bdhtV)	m (aors)/v/meêrvoud	o
kortbie
bievoegelijk	dezen (dizzen)	deze (dizze)	dit
zelfstandig	d'n dezen (d'n dizzen)	de deze (de dizze)	ditte
verre
bievoegelijk	dien, dieën	die, dieë	dat
zelfstandig	d'n dieën	de dieë	datte

Aore spelliengen

dedieë