Wt/zea/dien

Zeêuws

Etymologie

Uut Middelnederlands dien, datief en accusatief bie die. Ziet vò veddere verklaerienge onder die.

Omschrievienge

dien

1. Anwiezend vònaemwoôrd mannelijk ienkelvoud vò varre weg, as t'r 'n b-, 'n d-, 'n echten h-, 'n t- of 'n klienker achter komt.
   • Van dien boer moe'k niks 'ebbe; as t'n 'n mindere tegenkomt, kan t'r nog gin goeiendag vanaf.
2. Betrekkelijk vònaemwoord mannelijk, onder dezelfde vòwaerden; dikkels in combinaotie mee 't partikel -a.
   • D'n man dien(-at) 'ier elken dag komt, is dat de nieuwen domenie?

Uutspraek

[din] (feitelijk altoos kort)

Verbugienge

Zeêuwse anwiezende vònaemwoôrden

	m (bdhtV)	m (aors)/v/meêrvoud	o
kortbie
bievoegelijk	dezen (dizzen)	deze (dizze)	dit
zelfstandig	d'n dezen (d'n dizzen)	de deze (de dizze)	ditte
verre
bievoegelijk	dien, dieën	die, dieë	dat
zelfstandig	d'n dieën	de dieë	datte

Vertaeliengen

mannelijk anwiezend vònaemwoôrd in 'n verbindienge

• Braebants: dien
• Frans: cet
• 'Ollands: dien (allêne zujelijk Zuud-'Ollands)

• Limburgs: daen, dien (westelijk), deen (Mestrichts)
• West-Vlaems: dien

Ziet vedders bie die.