Wt/zea/dier

Nederlands

Etymologie

Over Middelnederlands dier en Oudnederlands dier (daer ok meêrvoud) van Oergermaons *deusą. Oor dikkels afgeleid van de wortel *dʰues- 'aeseme', mae de wisselienge van *ue naer *eu liekt dae nie op te wiezen.

Omschrievienge

dier o

• beêste

Uutspraek

[diːr], in Nederland ok [diːɹ], [diːʀ] enz.

Verbugienge

dieren meêrvoud, diertje verkleinwoôrd

Afleiiengen

• dierlijk
• gedierte

Saemenstelliengen

dierenbeul dierenleed dierentuin

holtedier lastdier prooidier

roofdier trekdier zoogdier

Uutdruksels

• een lekker dier
• een politiek dier, iemand die-a z'n eige tuusvoelt in de politiek en d'r vee gedae kriegt

Ontlêniengen en afstammeliengen

• dier Afrikaons
• 動物 (dōbutsu) Japans (vreêd onzeker)
  • 動物 (dongwu) Chinees (Mandarijn)

Bronnen

• Nicoline van der Sijs (2010, saemenstellienge), Etymologiebank

• Hans de Groot c.s. (red.), Idioomwoordenboek. Verklaringen en herkomst van uitdrukkingen en gezegden. Van Dale Lexicografie, Utrecht/Antwerpen, 1999: p. 139

• Nicoline van der Sijs (2015, saemenstellienge), Uitleenwoordenbank bie 't trefwoôrd 'dier'