Wt/zea/tweê

< Wt‎ | zea
Wt > zea > tweê

Zeêuws edit

Etymologie edit

Over Middelnederlands twee en Oudnederlands twē van Oergermaons *twai. Uutendelienge van Oer-Indo-Europees *duoh₁. Ei z'n reflexen in naebie aolle groepen: Oerkeltisch *dwau, Latijn duō, Oudgrieks δύω duoo, Oerslaovisch *dъva, Litouws , Albanees dy, Armeens երկու erku ('eus!), Avestisch 𐬛𐬎𐬎𐬀‎ duua, Sanskriet द्व dvá, Tochaors A wu, we, Tochaors B wi.

Omschrievienge edit

tweê

  1. eên en eên, zòvee punten (••), in bievoegelijk gebruuk
    • Z'ei tweê guus, 'n joenge en 'n meisje.
  2. 't Ciefer 2 zelfstandig naemwoôrd m

Uutspraek edit

[tʋɪː], [tʋɪə]; [tʋɪ] (dan is de spellienge twì an te raejen)

Verbugienge edit

telwoôrd

telvurm tweêë, datief tweêën

as zelfstandig naemwoôrd

meêrvoud tweêën, verkleinwoôrd tweêtje

Saemenstelliengen en afleiiengen edit

Uutdruksels edit

  • Tweê cent en 'aollef, 'n paer daevan d'r eên vee langer is as d'n ander

Dialectvarianten edit

Aore spelliengen edit

  • twêê Woordenboek der Zeeuwse Dialecten
  • twea (gin standaerdspellienge)

Ontlêniengen in aore taelen edit

Vertaeliengen edit

Bronnen edit

  • Dr. Ha.C.M. Ghijsen (red.), Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 1964, ¹⁰1998: blz. 1006-8
  • Nicoline van der Sijs (2015, saemenstellienge), Uitleenwoordenbank bie 't trefwoôrd 'twee'