Wt/zea/ik

Zeêuws

Etymologie

Middelnederlands en Oudnederlands ic, Oergermaons *ik. Direct af te leien van Proto-Indogermaons *éǵh₂, mee cognaoten in aolle aore taelgroepen liekas Latijns ego, Oudgrieks ἐγώ egō.

Omschrievienge

ik

• Persoonlijk vònaemwoord eêste persoon ienkelvoud, in de nominatief
  • Ik bin Arjaon van Pier.

Uutspraek

[ɪk]

Verbugienge

• casus obliquus mien (beklemtoônd), me (zonder naedruk)

Bievurmen

• 'k (dikkels vò of nae 'n klienker)
• ikke (mee naedruk)

Ontleêniengen in aore taelen

• ek Skepi
• eke Berbice-Nederlands

Ziet ok

• Liest van Swadesh

Vertaeliengen

Vertaeliengen

• Afrikaons: ek
• Araobisch: أنا (ʾanā) meêstentieds weggelaete
• Berbice-Nederlands: eke
• Chinees (Mandarijn): 我 (wǒ)
• Duuts: ich
• Frans: je
• Hindi: मैं (ma͠i)
• Iengels: I
• Ieslands: ég
• Japans: 私 (わたし, watashi) (formeel), 内 (うち, uchi) v, 僕 (ぼく, boku) m meêstentieds weggelaete
• Latijn: egō meêstentieds weggelaete
• Limburgs: ich, iech, ik (Noord-Limburgs)

• Nederlands: ik
• Nedersaksisch/Platduuts: ik, ick, ek
• Oudgrieks: ἐγώ (egoo) meêstentieds weggelaete
• Portugees: eu meêstentieds weggelaete
• Russisch: я (ja)
• Skepi: ek
• Spaons: yo meêstentieds weggelaete
• Swahili: mimi
• Westerlauwers Vries: ik
  • Hindeloôpers: yk
• West-Vlaems: ik
• Zweeds: jag

Bronnen

• Nicoline van der Sijs (2010, saemenstellienge), Etymologiebank

• Nicoline van der Sijs (2015, saemenstellienge), Uitleenwoordenbank bie 't trefwoôrd 'ik'

Afrikaons

Etymologie

Van Nederlands ik, van Middelnederlands ic; ziet vedder bie Zeêuws.

Omschrievienge

ik Kaops-Afrikaons

• ik

Uutspraek

[ək]

Opmerkienge: kan de kante opgae van [ɐk].

Verbugienge

my vòwerpsvurm en bezittelijk

Standaerdtaelige vurm

• ek

Nederlands

Etymologie

As bie Zeêuws.

Omschrievienge

ik

1. ik persoônlijk vònaemwoôrd
2. zelfstandig naemwoôrd o 't ego in psychoanalytische zin, de persoônlijk'eid

Uutspraek

• [ɪk] Nederlands in Nederland
• [ɪk ~ ik] Belgs-Nederlands
• [ek] Surinaoms-Nederlands

Verbugienge

mij vòwerpsvurm, mijner ouwerwesse genitief

Bievurmen

• 'k
• ikke

Aollebei nie zò gebrukelijk as in 't Zeêuws, zeker nie in de schrieftaele.

Afgeleide

• mijn bezittelijk vònaemwoôrd

Verbugienge as zelfstandig naemwoôrd

ikken meêrvoud, ikje verkleinwoôrd

Uutdruksels

• Heden ik, morgen gij, wat-a mien noe gebeurt, kan joe nè zò goed overkomme

Aore spelliengen

• ick Vroegnieuwnederlands

Afstammeliengen en ontlêniengen

• ek Afrikaons; ik Kaops-Afrikaons
• èk, èke
• ik, ikke Indonesisch
• èke Javaons (dialectisch)

Nedersaksisch/Platduuts

Etymologie

Over Middelnederduuts ek/ik en Oudsaksisch ek/ik van Oergermaons *ik. Ziet vedder bie Zeêuws.

Omschrievienge

ik

• ik (aorig aolgemeên)

Uutspraek

[ɪk]

Verbugienge

mie, mien, mi'j, mij, mi enz. datief/accusatief

Varianten

• ick spellienge in somste Duutse dialecten
• ek, eck Duusland, veraol in 't oôsten
• ekj, etj Plautdietsch

Westerlauwers Vries

Etymologie

Over Oudvries ic van Oergermaons *ik; ziet vedders bie Zeêuws.

Omschrievienge

ik

• ik

Uutspraek

[ɪk]

Verbugienge

my datief/accusatief; myn bezittelijk vònaemwoôrd

Opmerkienge: in 't Kleifries oor my uutgesproke, mae nie geschreve, as mij.

Varianten

• yk Hindeloôpers