Wt/zea/ik

Zeêuws edit

Etymologie edit

Middelnederlands en Oudnederlands ic, Oergermaons *ik. Direct af te leien van Proto-Indogermaons *éǵh₂, mee cognaoten in aolle aore taelgroepen liekas Latijns ego, Oudgrieks ἐγώ egō.

Omschrievienge edit

ik

Persoonlijk vònaemwoord eêste persoon ienkelvoud, in de nominatief
- Ik bin Arjaon van Pier.

Uutspraek edit

[ɪk]

Verbugienge edit

casus obliquus mien (beklemtoônd), me (zonder naedruk)

Bievurmen edit

'k (dikkels vò of nae 'n klienker)
ikke (mee naedruk)

Ontleêniengen in aore taelen edit

ek Skepi
eke Berbice-Nederlands

Ziet ok edit

Liest van Swadesh

Vertaeliengen edit

Vertaeliengen

Afrikaons: ek
Araobisch: أنا (ʾanā) meêstentieds weggelaete
Chinees (Mandarijn): 我 (wǒ)
Duuts: ich
Frans: je
Westerlauwers Vries: ik
Hindi: मैं (ma͠i)
Iengels: I
Ieslands: ég
Japans: 私 (わたし, watashi) (formeel), 内 (うち, uchi) v, 僕 (ぼく, boku) m meêstentieds weggelaete

Latijn: egō meêstentieds weggelaete
Limburgs: ich, iech, ik (Noord-Limburgs)
Nederlands: ik
Nedersaksisch/Platduuts: ik, ick, ek
Oudgrieks: ἐγώ (egoo) meêstentieds weggelaete
Portugees: eu meêstentieds weggelaete
Russisch: я (ja)
Spaons: yo meêstentieds weggelaete
Swahili: mimi
West-Vlaems: ik

Bronnen edit

Nicoline van der Sijs (2010, saemenstellienge), Etymologiebank

Nicoline van der Sijs (2015, saemenstellienge), Uitleenwoordenbank bie 't trefwoôrd 'ik'

Afrikaons edit

Etymologie edit

Van Nederlands ik, van Middelnederlands ic; ziet vedder bie Zeêuws.

Omschrievienge edit

ik Kaops-Afrikaons

ik

Uutspraek edit

[ək]

Opmerkienge: kan de kante opgae van [ɐk].

Verbugienge edit

my vòwerpsvurm en bezittelijk

Standaerdtaelige vurm edit

ek

Nederlands edit

Etymologie edit

As bie Zeêuws.

Omschrievienge edit

ik

ik persoônlijk vònaemwoôrd
zelfstandig naemwoôrd o 't ego in psychoanalytische zin, de persoônlijk'eid

Uutspraek edit

[ɪk] Nederlands in Nederland
[ɪk ~ ik] Belgs-Nederlands
[ek] Surinaoms-Nederlands

Verbugienge edit

mij vòwerpsvurm, mijner ouwerwesse genitief

Bievurmen

'k
ikke

Aollebei nie zò gebrukelijk as in 't Zeêuws, zeker nie in de schrieftaele.

Afgeleide

mijn bezittelijk vònaemwoôrd

Verbugienge as zelfstandig naemwoôrd edit

ikken meêrvoud, ikje verkleinwoôrd

Uutdruksels edit

Heden ik, morgen gij, wat-a mien noe gebeurt, kan joe nè zò goed overkomme

Aore spelliengen edit

ick Vroegnieuwnederlands

Afstammeliengen en ontlêniengen edit

ek Afrikaons; ik Kaops-Afrikaons
èk, èke
ik, ikke Indonesisch
èke Javaons (dialectisch)

Nedersaksisch/Platduuts edit

Etymologie edit

Over Middelnederduuts ek/ik en Oudsaksisch ek/ik van Oergermaons *ik. Ziet vedder bie Zeêuws.

Omschrievienge edit

ik

ik (aorig aolgemeên)

Uutspraek edit

[ɪk]

Verbugienge edit

mie, mien, mi'j, mij, mi enz. datief/accusatief

Varianten edit

ick spellienge in somste Duutse dialecten
ek, eck Duusland, veraol in 't oôsten
ekj, etj Plautdietsch

Westerlauwers Vries edit

Etymologie edit

Over Oudvries ic van Oergermaons *ik; ziet vedders bie Zeêuws.

Omschrievienge edit

ik

ik

Uutspraek edit

[ɪk]

Verbugienge edit

my datief/accusatief; myn bezittelijk vònaemwoôrd

Opmerkienge: in 't Kleifries oor my uutgesproke, mae nie geschreve, as mij.

Varianten edit

yk Hindeloôpers