Wt/zea/mi

< Wt‎ | zea
Wt > zea > mi

Nie-taelgebonde edit

Etymologie edit

Begin elfden eêuw deu Guido van Arezzo uut d'n eêste lettergreep van de darde regel van de hymne Ut queant laxis (Mira gestorum), meedat die lettergreep op net dieën toôn staet.

Omschrievienge edit

mi

  1. relatief: d'n darde neut van ielke majeurtoônladder, en d'n eêste van de frygische toonladder
  2. absoluut: de neut e.

Opmerkienge: bet. 2 is in de Romaonse landen en Belgen gebrukelijk. In de Germaonse landen (ok in Nederland) oort dat gebruuk afgeraeje.

Uutspraek edit

[mi] (Zeêuws)

Zeêuws edit

Etymologie edit

Ziet bie mee.

Omschrievienge edit

mi Noôrd-Zeêuws, mae noôit op Noôrd-Beveland

  • mee (allêne as vòzessel; vriestaende en as achterzessel is 't ok 'ier mee)

Uutspraek edit

[mɪ]

Opmerkienge: ok as t'r gin -t op volgt, oort die letter dikkels nog gevoeld en maek ze d'eêste letter van 't volgende woôrd 'ard: mit-te fiets.

Saemenstelliengen edit

Ziet bie mee.

Uutdruksels edit

Ziet bie mee.

Dialectvarianten edit

Vertaeliengen edit

Ziet bie mee.

Bronnen edit

  • Dr. Ha.C.M. Ghijsen (red.), Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 1964, ¹⁰1998: blz. 574-5


Etymologie edit

Van Oudnederlands .

Omschrievienge edit

mi

  • mien, datief en accusatief van ic

Uutspraek edit

/mi(ː)/

Varianten edit

Afstammeliengen edit

Opmerkienge: 't Zeêuwse mien stamt van de genitief mijn af, 't Limburgse mi(e)ch van de Maeslandse variant mich/mig.

Bronnen edit

Etymologie edit

Van Oergermaons *mik.

Omschrievienge edit

  • mien, datief en accusatief van ic

Uutspraek edit

/miː/

Varianten edit

  • mj
  • mer, mir (dikkels in d'n daotief, dienkelijk deu 'Oôgduutsen legger; 'eêl soms in d'n accusatief)
  • mich, mih (in de Wachtendonckse Saolmen de normaole vurm, in de Williram dienkelijk Duutsen invloed)

Afstammeliengen edit

Opmerkienge: 't Zeêuwse mien stamt van de genitief mīn af, 't Limburgse mi(e)ch van de Maeslandse variant mi(c)h.

Bronnen edit