Wt/zea/ic

Middelnederlands

Etymologie

Over Oudnederlands ic van Oergermaons *ik, uutendelienge van Oer-Indogermaons *eǵh₂óm dan wè zien korte vurm *eǵh₂.

Omschrievienge

ic

• ik (persoônlijk vònaemwoord)

Uutspraek

/ɪk/

Verbugienge

nv.	vurm
nom.	ic
gen.	mijn
dat.	mi
acc.	mi

meêrvoud wi, ziet dae.

Spelliengs- en dialectvarianten

• ick, icke, ik; hic; ec, eck; ich, ig, igh (Maeslands)

Afstammeliengen

• ik(ke) Zeêuws
• ik Nederlands
  • ek Afrikaons
• ich Limburgs

Bronnen

• Vroegmiddelnederlands Woordenboek

Oudnederlands

Etymologie

Van Oergermaons *ik, uutendelienge van Oer-Indogermaons *eǵh₂óm dan wè zien korte vurm *eǵh₂. Ei z'n cognaoten in aolle Germaonse zustertaelen (Oudsaksisch ik, Oudvries ik, Oudiengels ic, Oud'oôgduuts ih, Oudnoôrds ek, Gotisch ik) en daebuten ok (Latijn egō etc.).

Omschrievienge

ic

• ik (persoonlijk vònaemwoord)

Uutspraek

/ik/

Verbugienge

nv.	vurm
nom.	ic
gen.	mīn
dat.	mī
acc.	mī

meêrvoud wī, ziet dae.

Spelliengs- en dialectvarianten

ec, hic, i, ich (dienkelijk onder invloed van 'n Duuts origineel)

Afstammeliengen

• ic Middelnederlands
  • ik(ke) Zeêuws
  • ik Nederlands
    • ek Afrikaons
  • ich Limburgs

Bronnen

• Nicoline van der Sijs (2010, saemenstellienge), Etymologiebank

• Oudnederlands Woordenboek