Wt/zea/dikke

< Wt | zea
Wt > zea > dikke

Zeêuws

edit

Etymologie

edit

Over Middelnederlands dicke en Oudnederlands thica van Oergermaons *þikuz. Af te leien van Oer-Indo-Europees *tegus, mae omdat 't vedders allêne uut de Keltische taelen bekend is (Oudiers tiuc, Bretoens teo) dienke ze at 't woôrd uut de taele van de Monumentenbouwers komt.

Omschrievienge

edit

dikke bievoegelijk naemwoôrd

  1. vet, zwaer (van mènsen en beêsten gezeid)
  2. groôt van deusnee
    • Dien dikken boôm staet 'ier a zeker tweê'onderd jaer.
  3. zat (van eten)
    • ʻk 'Oef gin ijs meêr toe 'oôr, 'k bin dikke!
  4. nie zò net in 't 'uus'ouwen
  5. overvloejig meêstentieds as biewoord
    • ʼk Zou d'r mae bedanke, zukke mensen tref je nie zò dikke
  6. angedae, mee dikke ôgen of kele
    • As t'n tv kiekt, noe mee dien oôrlog in d'Oekraïne en zò, dan oort 'n d'r glad dikke van.
  7. mistig
    • As 't zòvee dikke was, dan goeng de boôt nae Bresjes nie.

Uutspraek

edit

[ˈdɪkə]

Verbugienge

edit
Trappen van vergliekienge

Afleiiengen

edit

Uutdruksels

edit

Varianten

edit

Ontlêniengen in aore taelen

edit

Vertaeliengen

edit

Bronnen

edit
  • Dr. Ha.C.M. Ghijsen (red.), Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 1964, ¹⁰1998: blz. 176-7
  • K. Fraanje c.s. (red.), Supplement Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 2003: blz. 86
  • Nicoline van der Sijs (2015, saemenstellienge), Uitleenwoordenbank bie 't trefwoôrd 'dik'