Wt/zea/dikke

< Wt‎ | zea
Wt > zea > dikke

ZeêuwsEdit

EtymologieEdit

Over Middelnederlands dicke en Oudnederlands thica van Oergermaons *þikuz. Af te leien van Oer-Indo-Europees *tegus, mae omdat 't vedders allêne uut de Keltische taelen bekend is (Oudiers tiuc, Bretoens teo) dienke ze at 't woôrd uut de taele van de Monumentenbouwers komt.

OmschrieviengeEdit

dikke bievoegelijk naemwoôrd

  1. vet, zwaer (van mènsen en beêsten gezeid)
  2. groôt van deusnee
    • Dien dikken boôm staet 'ier a zeker tweê'onderd jaer.
  3. zat (van eten)
    • ʻk 'Oef gin ijs meêr toe 'oôr, 'k bin dikke!
  4. nie zò net in 't 'uus'ouwen
  5. overvloejig meêstentieds as biewoord
    • ʼk Zou d'r mae bedanke, zukke mensen tref je nie zò dikke
  6. angedae, mee dikke ôgen of kele
    • As t'n tv kiekt, noe mee dien oôrlog in d'Oekraïne en zò, dan oort 'n d'r glad dikke van.
  7. mistig
    • As 't zòvee dikke was, dan goeng de boôt nae Bresjes nie.

UutspraekEdit

[ˈdɪkə]

VerbugiengeEdit

Trappen van vergliekienge

AfleiiengenEdit

UutdrukselsEdit

VariantenEdit

Ontlêniengen in aore taelenEdit

VertaeliengenEdit

BronnenEdit

  • Dr. Ha.C.M. Ghijsen (red.), Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 1964, ¹⁰1998: blz. 176-7
  • K. Fraanje c.s. (red.), Supplement Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 2003: blz. 86
  • Nicoline van der Sijs (2015, saemenstellienge), Uitleenwoordenbank bie 't trefwoôrd 'dik'