Wt/zea/veêr

< Wt | zea
Wt > zea > veêr

Zeêuws

edit
 
Tweê vêren (bet. 2), gemaekt op grôte trekkrachten.

Etymologie

edit

Over Middelnederlands veder, ouwer vedere, en Oudnederlands fethera van Oergermaons *feþrō. Uutendelienge van Oer-Indo-Europees *péth₂-r, uutbreiienge van de wortel *peth₂- 'vliege'.

't Instrument is deu beêldspraek van de grondbeteikenisse afgeleid, 'oe vreêd dat ok liekt; aore taelen (zòas 't Duus) getuge daevan.

Omschrievienge

edit

veêr m

  1. plume Goerees, Flakkees
  2. gedraoide, meêsta iezdere stange, die onder trekkracht meegeeft en daenae weêr in z'n ouwe vurm vrommeschiet
  3. zelfstandig naemwoôrd o vêre, boôtdienst

Uutspraek

edit

[vɪᵊr]

Verbugienge

edit

vêren meêrvoud, veêrtje verkleinwoôrd

Uutdruksels

edit
  • Je moe d'oenders plukke, naedan ze vêren è, je moet 't neme naedat 't komt, je moe doeë wat op dat moment 't beste past

Varianten

edit

Aore schriefwiezen

edit
  • vêêr Woordenboek der Zeeuwse Dialecten
  • veer (gin standaerdspellienge)

Ontlêniengen in aore taelen

edit
  • veer Papiaments (kan ok uut 't 'Oôg-'Ollands komme)
  • fer Sranantongo ('tzelfde)

Vertaeliengen

edit

Ziet ok bie plume.

Bronnen

edit
  • Dr. Ha.C.M. Ghijsen (red.), Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 1964, ¹⁰1998: blz. 1036
  • Nicoline van der Sijs (2015, saemenstellienge), Uitleenwoordenbank bie 't trefwoôrd 'veer'