Wt/zea/vrucht

Zeêuws

Etymologie

Over Middelnederlands vrucht(e) en Middelnederlands fruht van 't Latijnse fructus. In de Romeinsen tied direct overgenome. Tweêliengwoôrd mee fruit, wat-a via 't Frans de taele in gekomme is.

Omschrievienge

vrucht v/m

1. (botaonisch) Zaed'ouwend structuurtje an 'n bloeiende plante
2. (aolledaegs) Deêl van 'n bloeiende plante, dikkels riek gekleurd, wat eên of meêr vruchten (bet. 1) omvat; in 't biezonder die-an gegete kunne ore en zoete smaeke
   • ʼn Tomaot is botaonisch 'n schienvrucht, mae in de keuken 'n groente.
3. D'opbriengst van iets ouwers, in 't biezonder errebeid
   • Fleejaer è me 'ier verwermieng angeleid, dae plukke me noe de vruchten van.
4. Ongeboren kind van 'n mense of 'n andere zoogbeêste

Uutspraek

[vrɵx̞t]

Verbugienge

meêrvoud vruchten, verkleinwoord vruchtje

Ontlêniengen in aore taelen

• froktu, fruktu Sranantongo
  • fruktu Surinaoms-Javaons
  • fuúta Saramaccaons
• fruktu Berbice-Nederlands
• vrucht, vrygt Neger'ollands

Vertaeliengen

zaed'ouwend uutgroeisel

• Afrikaons: vrug
• Araobisch: ثَمَرَة‎ (ṯamara(h)) v
• Chinees (Mandarijn): 果 (guǒ); 果實, 果实 (guǒshí)
• Duuts: Frucht v
• Frans: fruit m
• Westerlauwers Vries: frucht g
• Hindi: फल (phal) m, मेवा (mevā) m
• Iengels: fruit
• Japans: 果実 (かじつ, kajitsu), 果物 (くだもの, kudamono)
• Latijn: fructus Latijn, frux v, pōmum o
• Limburgs: vröch etc. v

• Middelnederlands: vrucht(e) v; ooft(e), afte o
• Nederlands: vrucht v
• Nedersaksisch/Platduuts: vröcht etc. g/v
• Oudgrieks: καρπός (karpos) m, ὀπώρα (opoora) v
• Oudnederlands: fruht v, ovit o
• Portugees: fruta v
• Russisch: плод (plod) m, фрукт (froekt) m
• Spaons: fruta v, fruto m
• Swahili: tunda kl. 5, 6
• West-Vlaems: vrucht v/m

Bronnen

• Nicoline van der Sijs (2015, saemenstellienge), Uitleenwoordenbank bie 't trefwoôrd 'vrucht'