Wt/zea/zout

< Wt‎ | zea
Wt > zea > zout

ZeêuwsEdit

 
Zoutkorrels van kortbie.

EtymologieEdit

Over Middelnederlands sout en Oudnederlands salt van Oergermaons *saltą. Kom van Oer-Indo-Europees *sh₂el-d-; in vee taelen zonder d'n dentaoluutgang (bevòbeêld Latijn sal).

OmschrieviengeEdit

zout o

  1. Naotriumchloride: 'n chemische stof die as kristal verschient en oor gebruuk om eten op smaek te briengen en goed t'ouwen.
  2. Elke stof die onstaet uut 'n reactie tussen 'n zuur en 'n baose, daoronder ok natriumchloride

zout bievoegelijk naemwoôrd

  • Zilt, zout 'ouwende en de smaek van zout 'ebbende
    • Ik 'ebbe liever zoeten drup as zouten.
    • De zeê is zout omdan rivieren de zouten uut 't land in ulder waeter nae zeê brienge.

UutspraekEdit

[zɐut]

VerbugiengeEdit

Zelfstandig naemwoôrdEdit

meêrvoud zouten (bet. 2), verkleinwoord zoutje

Verbalisêrienge

zoute(n)

Bievoegelijk naemwoôrdEdit

zoute, zouten m, zouts partitieve genitief

Trappen van vergliekienge

zouter, zoust

Afgeleid zelfstandig naemwoôrd

zoutte

UutdrukselsEdit

  • Ik gae 'ier gin maete zout opete, ik bin nie van zins 'ier lange (in dienst) te bluven
  • Dat vleis ei z'n zout al ontvange, 't is a goed ingezoute
  • ʼt Is mien te zout, te diere
  • Da za wè van zouten zien, da za wè vreêd diere weze
  • Ei je 't oôit zò zout gegete?, ei je 't oôit zò driest g'aod?

SaemenstelliengenEdit

Ontlêniengen in aore taelenEdit

VertaeliengenEdit

BronnenEdit

  • Dr. Ha.C.M. Ghijsen (red.), Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 1964, ¹⁰1998: blz. 1197
  • K. Fraanje c.s. (red.), Supplement Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 2003: blz. 253
  • Nicoline van der Sijs (2015, saemenstellienge), Uitleenwoordenbank bie 't trefwoôrd 'zout'