Wt/zea/zout

< Wt‎ | zea
Wt > zea > zout

Zeêuws edit

 
Zoutkorrels van kortbie.

Etymologie edit

Over Middelnederlands sout en Oudnederlands salt van Oergermaons *saltą. Kom van Oer-Indo-Europees *sh₂el-d-; in vee taelen zonder d'n dentaoluutgang (bevòbeêld Latijn sal).

Omschrievienge edit

zout o

  1. Naotriumchloride: 'n chemische stof die as kristal verschient en oor gebruuk om eten op smaek te briengen en goed t'ouwen.
  2. Elke stof die onstaet uut 'n reactie tussen 'n zuur en 'n baose, daoronder ok natriumchloride

zout bievoegelijk naemwoôrd

  • Zilt, zout 'ouwende en de smaek van zout 'ebbende
    • Ik 'ebbe liever zoeten drup as zouten.
    • De zeê is zout omdan rivieren de zouten uut 't land in ulder waeter nae zeê brienge.

Uutspraek edit

[zɐut]

Verbugienge edit

Zelfstandig naemwoôrd edit

meêrvoud zouten (bet. 2), verkleinwoôrd zoutje

Verbalisêrienge

zoute(n)

Bievoegelijk naemwoôrd edit

zoute, zouten m, zouts partitieve genitief

Trappen van vergliekienge

zouter, zoust

Afgeleid zelfstandig naemwoôrd

zoutte

Uutdruksels edit

  • Ik gae 'ier gin maete zout opete, ik bin nie van zins 'ier lange (in dienst) te bluven
  • Dat vleis ei z'n zout al ontvange, 't is a goed ingezoute
  • ʼt Is mien te zout, te diere
  • Da za wè van zouten zien, da za wè vreêd diere weze
  • Ei je 't oôit zò zout gegete?, ei je 't oôit zò driest g'aod?

Saemenstelliengen edit

Ontlêniengen in aore taelen edit

Vertaeliengen edit

Bronnen edit

  • Dr. Ha.C.M. Ghijsen (red.), Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 1964, ¹⁰1998: blz. 1197
  • K. Fraanje c.s. (red.), Supplement Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 2003: blz. 253
  • Nicoline van der Sijs (2015, saemenstellienge), Uitleenwoordenbank bie 't trefwoôrd 'zout'