Wt/zea/wij

Nederlands

Etymologie

Van Middelnederlands wi; ziet vedders bie wilder.

Omschrievienge

wij

1. oôns, wulder (allêne onderwerpsvurm)
2. ik in majesteitelijk meêrvoud (vreêd formeel)

Uutspraek

• [ʋɛi ~ ʋæi] Nederlands in Nederland
• [β̞ɛi] Belgs-Nederlands
• [wei] Surinaoms-Nederlands

Verbugienge

ons vòwerpsvurm, onzer genitief

Varianten

• we onbetoônd

Afleiienge

• ons, onze bezittelijk vònaemwoôrd (as ênigste in z'n soôrte in modern Nederlands verbuugbaer)
• wij-gevoel

Aore spelliengen

• wy Vroegnieuwnederlands, achttienden-eêuws Nederlands

Afstammeliengen en ontlêniengen

• wy Afrikaons
• wèy Chinees-Maleis
• wéi Indonesisch

Bronnen

• Nicoline van der Sijs (2015, saemenstellienge), Uitleenwoordenbank bie 't trefwoôrd 'wij'

Nedersaksisch/Platduuts

Etymologie

Ziet bie Nederlands en onder wulder.

Omschrievienge

wij Urkers, Drents ('ier en dae), Gelderse Vallei

• oôns, wulder

Opmerkienge: dit woôrd oor opgegeve vò Woudenberg, Lunteren, Maarsbergen, Scherpenzeel, Renswoude, Veenendaal, Ede, Bennekom, Rozendaal, Spankeren, Dieren en Rheden.

Uutspraek

[ʋæi]

Verbugienge

Vò 't Urkers

oens datief/accusatief, oenze bezittelijk

Varianten

• we, m'n onbeklemtoônd
• wie (wi) aolgemeên, ok wiedverspreid in 't West-Veluws
• wulie West-Veluws (nessens wie)
• wiele Oôst-Veluws (omgevienge Apeldoôrn) en Barneveld
• wulu, wule, wullie, wullen, wulle, wielie, wieleu, wiej beperkt gebruuk op Oôst- en West-Veluwe
• wi'j Sallands, Achter'oeks enz.

Bronnen

• Harrie Scholtmeijer, Taal in stad en land: Utrechts, Veluws en Flevolands. Sdu Uitgevers, D'n 'Aegt, 2002: pp. 61, 87-8