Wt/zea/wilder

Zeêuws

Etymologie

Uut Middelnederlands wi (noe nie meer in 't Zeêuws gebruukt, mae wel in 't 'Ollands as wij) + lui.

Omschrievienge

wilder

• oôns, persoônlijk vònaemwoôrd eêste persoôn meêrvoud (mee naedruk, allêne as onderwerpsvurm) Schouwen-Duvelands, Walchers, Zuud-Bevelands, Land-van-Axels; op d'Eilanden altoos nessens oôns, in 't zujen (vanaf Walcheren) ok nessens wulder.
  • Dan wilder 't doeë wil nog nie zeie da jie 't moe laete.

N.B.: oôns is feitelijk overal op d'Eilanden gebrukelijker.

Uutspraek

[ˈʋɪldər]

Verbugienge

oôns casus obliquus

Varianten/ziet ok

• wiele, wieliej, wulder, wudder
• oôns
• me

Ontlêniengen in aore taelen

• wellie Neger'ollands

Vertaeliengen

Ziet bie oôns.

Bronnen

• Dr. Ha.C.M. Ghijsen (red.), Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 1964, ¹⁰1998: blz. 1142-3

• Nicoline van der Sijs (2015, saemenstellienge), Uitleenwoordenbank bie 't trefwoôrd 'wij'