Wt/zea/kreukel

< Wt | zea
Wt > zea > kreukel

Zeêuws

edit
 
'n Levende kreukel of krukel in z'n 'uusje.

Etymologie

edit
  1. (vouwe etc.) Van kreuke, uut 't Middelnederlands croken mee spontaone palatalisaotie. Meschien verwant mee Oudiers gruc 'rumpel' en af te leien van d'n Indo-Europese wortel *ger- draoie.
  2. (slekke) Over 't Picardisch en Middelfrans caracol uut 't Spaons caracol '´uusjesslekke'. De vurmen mee aele- etc. an 't begin bin 'n raesel; waer-at dat elemènt vandaene kom weêt gin mèns.

Omschrievienge

edit

kreukel meêstentieds m

  1. Vouwe in buugzaeme, dunne diengen as stof of papier, voraol oeneer die nie gewenst is
  2. Plooie in 't gezicht, rumpel
    • ´k Moete nog veertig ore en ik kriege noe a kreukels in me wezen.
  3. Eetbaere zeêslekke, Littorina littorea.
    • Mee Paesen aete me altied kreukels.
  4. Kleên mènsje, dikkels 'n kind
    • Wat 'n lief kreukeltje eej!

Uutspraek

edit

[ˈkrøkɤl]

Verbugienge

edit

meêrvoud kreukels, verkleinwoôrd kreukeltje

afleiienge

kreukele

Dialectvarianten

edit
vouwe
slekke

Uutdruksels

edit
  • Bie/Op 'oôg waeter kreukels gae zoeke, nie 'elemaele goed bie weze (of gewoon diengen doeë die-a nie kunne); ok: D'r is t'r eên om kreukels, Die gae kreukels zoeke
  • As 'n kreukel in mekaore zitte, vreêd krom zitte

Saemenstelliengen

edit

Vertaeliengen

edit

Bronnen

edit
  • Dr. Ha.C.M. Ghijsen (red.), Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 1964, ¹⁰1998: blz. 6-7, 495-6
  • K. Fraanje c.s. (red.), Supplement Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 2003: blz. 151
  • Etymologiebank
  • Dr. Frans Debrabandere (red.), Zeeuws etymologisch woordenboek. De herkomst van de Zeeuwse woorden. Uutgeverie Atlas, Amsterdam/Antwerpen, 2007: blz. 40