Wt/zea/doôddoeë

< Wt‎ | zea
Wt > zea > doôddoeë

Zeêuws edit

Etymologie edit

Saemenstellienge uut doôd en doeë. Zuud-Nederlandse eveknie vò noôrdelijk doodmaken enz. In 't Middelnederlands nie bekènd; 't Woordenboek der Nederlandse Taal geef wè citaoten uut de zeventienden eêuw.

Omschrievienge edit

doôddoeë

  1. 'n ende an 't leve maeke, veraol van beêsten gezeid.
  2. (oneigelijk) platleie van 'n gesprek, discussie enz.
  3. verdrieve (veraol in d'n tied doôddoeë)

Uutspraek edit

[ˈdʊɐt̚ˌduːwə]

Vervoegienge edit

infinitief doôddoeë(n)
gerundium doôd te doeën(e)
tegewoordigen tied ik doe(ë) doôd oôns doeë(n) doôd
jie doe(t) doôd (doeë(n) doôd) julder doeë(n) doôd
'ie doe(t) doôd 'ulder doeë(n) doôd
flejen tied ik, jie, 'ie dee doôd oôns, julder, 'ulder deje(n) doôd
gebieënde wieze doe(t) doôd
onvoltoôid deêlwoôrd doôddoeënde
voltoôid deêlwoôrd ei doôd(g)edae(n)
Ziet vò details en verschillen tussen de Zeêuwse dialecten 't artikel Zeêuwse grammaotica op Wikipedia.

Ziet ok bie doeë.

Uutdruksels edit

  • ʼIe doe gin beêsje doôd, 'ie doe niemand kwaed
    • ʼIe za dit en 'ie za dat, maer 'ie doe gin beêstje doôd, 'ie maek vee van z'n neuze, maer as 't 'rop ankomt, durft 'n niks doeë
  • ʼIe ei gin luus om doôd te doeën, 'ie ei gin naegel om z'n gat te krauwen, 'ie is vreêd aerm

Verwant in beteikenisse edit

Aore spelliengen edit

Vertaeliengen edit

Bronnen edit

  • Dr. Ha.C.M. Ghijsen (red.), Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 1964, ¹⁰1998: blz. 186