Etymologie
editVan Oudnederlands wesan. In bet. 2: denominaol van wese.
Omschrievienge
editwesen
werkwoôrd
zelfstandig naemwoôrd o
- 't bestaen
- de aerd, iemand of iets z'n natuur
- manier van doeën
- uterlijk, in 't biezonder as daeran wat te zieën vaolt over 'oe iemand z'n eigen voelt
- 't doeën en laeten van iemand
- 't stoffelijke deêl (van iets wat-a ok 'n geêstelijk deêl eit)
- wezen, levend dienk
- dienges, 'smurfewoôrd'
- meêrvoud van wese
Uutspraek
edit/weː₁zən/, in bet. 2 en 11 /weː₂zən/
Verbugienge
edit| nom. | twesen |
| gen. | des wesens |
| dat. | den wesene |
| acc. | twesen |
Opmerkienge: 'n meêrvoud liek nie vò te kommen.
Vervoegienge
edit- onregelmaetig werkwoôrd 'weze'
| infinitief | ||
|---|---|---|
| wesen, sijn | ||
| indicatief | conjunctief | imperatief |
| tegenwoôrdigen tied | ||
| ic bem, ben, bin | ic si | |
| du bes(t), bis(t) | du sijs(t) | wees |
| hi is | hi si | |
| wi sijn | ||
| gi sijt | weset | |
| si sijn, sint | si sijn | |
| flejen tied | ||
| ic was | ic ware, were | |
| du waers | du waers, weers | |
| hi was | hi ware, were | |
| wi waren | wi waren, weren | |
| gi waert | gi waert, *weert | |
| si waren | si waren, weren | |
| onvoltoôid deêlwoôrd | ||
| sijnde | ||
| voltoôid deêlwoôrd | ||
| ghewesen, gheweset | ||
- zwak werkwoôrd 'toet wêze maeke'
| infinitief | ||
|---|---|---|
| wesen | ||
| indicatief | conjunctief | imperatief |
| tegenwoôrdigen tied | ||
| ic wese, wees | ic wese | |
| du wees(t) | wese | |
| hi weest | ||
| wi weseb | ||
| gi weset | weset | |
| si wesen | ||
| flejen tied | ||
| ic wesede | ||
| du 'wesedes | ||
| hi wesede | ||
| wi weseden | ||
| gi wesedet | ||
| si weseden | ||
| onvoltoôid deêlwoôrd | ||
| wesende | ||
| voltoôid deêlwoôrd | ||
| gheweset | ||
Alternatieven
edit- sijn ('oe langer 'oe dikkelder)
Afstammeliengen
editOpmerkienge: 't Zeêuwse zien, 't Nederlandse zijn en 't Limburgse zeen/zien/zain komme van de variante sijn, mae draege nè sò goed vee vurmen van wesen vadder.