Wt/zea/vege

Zeêuws

Etymologie

Van Middelnederlands veghen van Oergermaons *fēgjaną. De lange ē wier in 't West-Germaons 'n ā en de -j- zurgde vò umlaut. D'r was ok 'n variant *fēgōną zonder -j- en dus laeter zonder umlaut; dae danke mae vaege an. Ziet vedders dae.

Omschrievienge

vege

• vaege (werkwoôrd en zelfstandig naemwoôrd)

Opmerkienge: vege is modern Zeêuws nessens 't ouwejaerse vaege, mae me kunne dienke dan de vurmen altoos a nessens mekaore vokwaeme, of dat in ielk geval al 'n 'eêl stuitje doeë.

Uutspraek

[ˈveːɦə ~ ˈveɪɦə], [ˈveːɣə ~ ˈveɪɣə]

Verbugiengen

meêrvoud vegen, verkleinwoord veegje

Vervoegienge

infinitief	vege(n)
gerundium	te vegen(e)
tegewoordigen tied	ik veeg (vege)	oôns vege(n)
	jie veeg(t) (vege)	julder vege(n)
	'ie veeg(t)	'ulder vege(n)
flejen tied	ik, jie, 'ie voog (veegde)	oôns, julder, 'ulder voge(n) (veegde(n))
gebieënde wieze	veeg(t)
onvoltoôid deêlwoôrd	vegende
voltoôid deêlwoôrd	ei (g)evoge(n)
Ziet vò details en verschillen tussen de Zeêuwse dialecten 't artikel Zeêuwse grammaotica op Wikipedia.

Dialectvarianten

werkwoôrd

• vegen in Zeêuws-Vlaendere en op oôstelijk Zuud-Beveland
• vaege, vaège, vaègen, vaoge, vaogen varianten in verschillende dêlen van 't taelgebied; ziet dae

zelfstandig naemwoôrd

• vaege, vaège, vaoge

Aore spelliengen

• vehe (gin standaerdspellienge)

Ontlêniengen in aore taelen

• fegi Berbice-Nederlands
• feeg, veeg, fig, fik Neger'ollands
• figi, fegi, figifigi Sranantongo
  • féki Saramaccaons

Bronnen

• Dr. Ha.C.M. Ghijsen (red.), Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 1964, ¹⁰1998: blz. 1028

• Nicoline van der Sijs (2010, saemenstellienge), Etymologiebank

• Nicoline van der Sijs (2015, saemenstellienge), Uitleenwoordenbank bie 't trefwoôrd 'vegen'