Wt/zea/spugen

< Wt | zea
Wt > zea > spugen

Zeêuws

edit

Etymologie

edit

Ziet bie spoege en spuge.

Omschrievienge

edit

spugen werkwoôrd

  • spuge, spoege, spieë:
    1. in Zeêuws-Vlaendere en op oôstelijk Zuud-Beveland: de gewônen infinitief
    2. rest: 't gerundium (te-vurm)

Uutspraek

edit

[ˈspyɦən], [ˈspyɦn], [ˈspyɣən]

Vervoegienge

edit

Ziet bie spuge.

Aore vurmen

edit

Aore schriefwiezen

edit

Vertaeliengen

edit

Ziet bie spieë.

Bronnen

edit
  • Dr. Ha.C.M. Ghijsen (red.), Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 1964, ¹⁰1998: blz. 910


Etymologie

edit

Ziet bie spoege en spuge.

Omschrievienge

edit

spugen

Uutspraek

edit

[ˈspyɣə(n)]

Vervoegienge

edit
infinitief spugen
tegewoordigen tied ik spuug wij spugen
jij spuugt jullie spugen
h/zij spuugt zij spugen
flejen tied ik, jij, h/zij spuugde, spoog wij, jullie, zij spuugden, spogen
gebieënde wieze spuug
onvoltoôid deêlwoôrd spugend(e)
voltoôid deêlwoôrd heeft gespuugd, gespogen
Ouwejaerse vurmen:
jullie spuugt (alternatieve vurm) ꞏ h/zij spuge (anvoegende wieze) ꞏ spuugt (gebieënde wieze meêrvoud)
Vurmen mee gij: gij spuugt (tegenwoôrdigen tied) ꞏ gij spoogt (flejen tied)

Saemenstelliengen

edit

Uutdruksels

edit
  • Daar spuug ik niet op, as in 't Zeêuws

Synoniemen

edit
spoege uut de mond
spoege uut de maege

Ontlêniengen in aore taelen

edit

Bronnen

edit
  • Nicoline van der Sijs (2015, saemenstellienge), Uitleenwoordenbank bie 't trefwoôrd 'spugen'