Wt/zea/spoege

< Wt‎ | zea
Wt > zea > spoege

Zeêuws edit

Etymologie edit

Over Middelnederlands spuen en Oudnederlands *spīwan van Oergermaons *spīwaną (ok de bron van d'n ontronde vurm spien, ziet bie spieë). Vurm mee -g- pas in 't Vroegmiddelnederlands vò d'n eêste keêr op schrift (as spuigen). Uutendelienge van d'n Indo-Europese wortel *(s)pti(e)uH, dujelijk 'n onomatopee.

Omschrievienge edit

spoege werkwoôrd Goerees, Flakkees, Tools in Fluplands, Noord-Bevelands

  1. spieë (uut de mond en uut de maeg)
  2. zelfstandig naemwoôrd v, soms o wat-a gespoge is (aollebei de beteikenissen), spoegsel, spie(ë)

Opmerkienge: in 't Goereês oôrt 'r verschil gemaekt tusse spieë (uut de mond) en spoege (uut de maeg).

Uutspraek edit

[ˈspuɦə], [ˈspuɣə]

Verbugienge edit

Dit zelfstandig naemwoôrd oôr nie verboge.

Vervoegienge edit

infinitief spoege(n)
gerundium te spoegen(e)
tegewoordigen tied ik spoeg oôns spoege(n)
jie spoeg(t) (spoege) julder spoege(n)
'ie spoeg(t) 'ulder spoege(n)
flejen tied ik, jie, 'ie spoog, spoegde oôns, julder, 'ulder spoge(n), spoegde
gebieënde wieze spoeg(t)
onvoltoôid deêlwoôrd spoegende
voltoôid deêlwoôrd ei (g)espoge, espoegd
Ziet vò details en verschillen tussen de Zeêuwse dialecten 't artikel Zeêuwse grammaotica op Wikipedia.

N.B.: De zwakke vurmen komme vò op Goereê.

Uutdruksels edit

Ziet ok bie spieë.

  • Dae spoeg ik nie op, dat lust ik wè
  • Je krieg t'r de spoege van, j'oôr d'r onpasselijk van
  • Ik kan gin spoegje meêr maeke, 'k bin vreêd moeë

Varianten edit

werkwoôrd

zelfstandig naemwoôrd

Aore schriefwiezen edit

  • spoehe (gin standaerdspellienge)

Ontlêniengen in aore taelen edit

Vertaeliengen edit

Ziet bie spieë.

Bronnen edit

  • Dr. Ha.C.M. Ghijsen (red.), Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 1964, ¹⁰1998: blz. 910, 914
  • K. Fraanje c.s. (red.), Supplement Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 2003: blz. 212
  • Nicoline van der Sijs (2015, saemenstellienge), Uitleenwoordenbank bie 't trefwoôrd 'spugen'