Wt/zea/spuggele

Zeêuws

Etymologie

spuge mee frequentatief tussenvoegsel -el-.

Omschrievienge

spuggele werkwoôrd Zuud-Bevelands

• spieë, spoege (allêne uut de mond)

Uutspraek

[ˈspʏɦələ]

Vervoegienge

infinitief	spuggele(n)
gerundium	te spuggelen(e)
tegewoordigen tied	ik spuggel	oôns spuggele(n)
	jie spuggel(t) (spuggele)	julder spuggele(n)
	'ie spuggel(t)	'ulder spuggele(n)
flejen tied	ik, jie, 'ie spuggelde	oôns, julder, 'ulder spuggelde(n)
gebieënde wieze	suggel(t)
onvoltoôid deêlwoôrd	spuggelende
voltoôid deêlwoôrd	ei (g)espuggeld
Ziet vò details en verschillen tussen de Zeêuwse dialecten 't artikel Zeêuwse grammaotica op Wikipedia.

Varianten

• spuggelen
• spieë
• spoege(n)
• spuge(n)
• spêkelen

Aore schriefwiezen

• spuhhele (gin standaerdschriefwieze)

Bronnen

• Dr. Ha.C.M. Ghijsen (red.), Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 1964, ¹⁰1998: blz. 919