Wt/zea/spêkelen

Zeêuws

Etymologie

Eigenlijk 'n West-Vlaems woôrd. Ofwè 'n frequentatief van spêken, of direct van 't Middelnederlands spekel. Uutendelienge van dezelfde afleiienge as spieë en spoege.

Omschrievienge

spêkelen werkwoôrd Truzement

• spoege (uut de mond)

Opmerkienge: kom vò nessens spugen.

Uutspraek

[ˈspɪːkəln]

Vervoegienge

infinitief	spêkelen
tegewoordigen tied	ik spêkel(e)	oôns, wudder spêkelen
	jie, gie spêkelt	julder, gulder spêkelen
	'ie spêkelt	'ulder spêkelen
flejen tied	(ik, jie, 'ie) spêkelde	(oôns, julder, ulder) spêkelden
gebieënde wieze	spêkel(t)
voltoôid deêlwoôrd	ei gespêkeld

Aore vurmen

• spuggele(n)
• spieë(n)
• spoege(n)
• spuge(n)

Aore schriefwiezen

• spêêkelen Woordenboek der Zeeuwse Dialecten
• speakelen (gin standaerdschriefwieze)
• spêkel'n, spêêkel'n, speakel'n (gin standaerdschriefwiezen)

Vertaeliengen

Ziet bie spieë

Bronnen

• Dr. Ha.C.M. Ghijsen (red.), Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 1964, ¹⁰1998: blz. 910

• Dr. Frans Debrabandere (red.), Zeeuws etymologisch woordenboek. De herkomst van de Zeeuwse woorden. Uutgeverie Atlas, Amsterdam/Antwerpen, 2007: blz. 322