Wt/zea/snokke

< Wt‎ | zea
Wt > zea > snokke

Zeêuws edit

Etymologie edit

Van Middelnederlands snocken, nocken. Verwant mee snikke en snakke.

Omschrievienge edit

snokke(n)

  1. Trekke, dikkels mee 'n bitje geweld
    • Je moe snokke, aors krieg je dat touwtje nie los!
  2. Masturbere (van 'n vint gezeid; ruug)
    • M'n vriendinne is bie d'r ouwers, dat oor wee 'n aevendje snokken.

Uutspraek edit

[ˈsnɔkə] ~ [ˈsnʌkə]

Vervoegienge edit

infinitief snokke(n)
gerundium te snokken(e)
tegewoordigen tied ik snok(ke) oôns snokke(n)
jie snok(t) (snokke) julder snokke(n)
'ie snok(t) 'ulder snokke(n)
flejen tied ik, jie, 'ie snokte oôns, julder, 'ulder snokte(n)
gebieënde wieze snok(t)
onvoltoôid deêlwoôrd snokkende
voltoôid deêlwoôrd ei (g)esnokt
Ziet vò details en verschillen tussen de Zeêuwse dialecten 't artikel Zeêuwse grammaotica op Wikipedia.
Zelfstandig naemwoôrd

snok

Saemenstelliengen edit

Dialectvarianten edit

Vertaeliengen edit

Bronnen edit

  • Dr. Ha.C.M. Ghijsen (red.), Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 1964, ¹⁰1998: blz. 895-6
  • Dr. Frans Debrabandere (red.), Zeeuws etymologisch woordenboek. De herkomst van de Zeeuwse woorden. Uutgeverie Atlas, Amsterdam/Antwerpen, 2007: blz. 319