Wt/zea/snokke

< Wt | zea
Wt > zea > snokke

Zeêuws

edit

Etymologie

edit

Van Middelnederlands snocken, nocken. Verwant mee snikke en snakke.

Omschrievienge

edit

snokke(n)

  1. Trekke, dikkels mee 'n bitje geweld
    • Je moe snokke, aors krieg je dat touwtje nie los!
  2. Masturbere (van 'n vint gezeid; ruug)
    • M'n vriendinne is bie d'r ouwers, dat oor wee 'n aevendje snokken.

Uutspraek

edit

[ˈsnɔkə] ~ [ˈsnʌkə]

Vervoegienge

edit
infinitief snokke(n)
gerundium te snokken(e)
tegewoordigen tied ik snok(ke) oôns snokke(n)
jie snok(t) (snokke) julder snokke(n)
'ie snok(t) 'ulder snokke(n)
flejen tied ik, jie, 'ie snokte oôns, julder, 'ulder snokte(n)
gebieënde wieze snok(t)
onvoltoôid deêlwoôrd snokkende
voltoôid deêlwoôrd ei (g)esnokt
Ziet vò details en verschillen tussen de Zeêuwse dialecten 't artikel Zeêuwse grammaotica op Wikipedia.
Zelfstandig naemwoôrd

snok

Saemenstelliengen

edit

Dialectvarianten

edit

Vertaeliengen

edit

Bronnen

edit
  • Dr. Ha.C.M. Ghijsen (red.), Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 1964, ¹⁰1998: blz. 895-6
  • Dr. Frans Debrabandere (red.), Zeeuws etymologisch woordenboek. De herkomst van de Zeeuwse woorden. Uutgeverie Atlas, Amsterdam/Antwerpen, 2007: blz. 319