Wt/zea/rond

Zeêuws

Etymologie

Middelnederlands ront, over Oudfrans rond van 't Latijnse rotundus.

Omschrievienge

rond

1. In de vurm van 'n cirkel
2. In de vurm van 'n bol
3. In de vurm van 'n cilinder
4. dik
   • ʼIe werkt 'ard, maer 'ie vergeet noôit om z'n pookje rond t' eten.

as vòzessel

5. om en bie
6. om iets 'ene

Uutspraek

[rɔnt]

Verbugienge

ronde, ronden m, ronds partitieve genitief

substativêriengen

ronde, rondje, rondsel

Uutdruksels

• Rond de vier 'oekjes gae, 'n klein wandeliengetje maeke
• ʼIe loôp liever drie keêr rond de kerke as eên keêr d'rin, 'ie is nie vreêd kerks
• Rond legge
  1. Zunig leve
  2. ploege van 't midden uut, mee 'n ouwe rondgaende ploeg (ok rondom legge)

Saemenstelliengen

rondbroôd ronddalke rondeblok ronde musse

rondgae rondgaeten rondlegge

rondlôper rondselwaegen rondsprienge

Dialectvarianten

roend (ouwerwes)

Vertaeliengen

bol- of cirkelvurmig

• Afrikaons: rond
• Araobisch: مُسْتَدِير‎ (mustadīr), مُدَوَّر‎ (mudawwar)
• Chinees (Mandarijn): 圓, 圆 (yuán)
• Duuts: rund
• Frans: rond
• Westerlauwers Vries: rûn
• Iengels: round
• Japans: 丸い (まるい, marui)

• Latijn: rotundus
• Limburgs: róndj etc.
• Nederlands: rond
• Oudgrieks: στρογγύλος (strongulos)
• Oudnederlands: sinowalt
• Portugees: redondo
• Russisch: кру́глый (kroeglyj), окру́глый (okroeglyj)
• Spaons: redondo

Bronnen

• Dr. Ha.C.M. Ghijsen (red.), Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 1964, ¹⁰1998: blz. 803