Wt/zea/joenk

< Wt | zea
Wt > zea > joenk

Zeêuws

edit

Etymologie

edit

Over Middelnederlands jonc en Oudnederlands jung van Oergermaons *jungaz, ouwer *juwungaz. Uutendelienge van Oer-Indo-Europees *h₂iu-h₁n-ḱos ('tzelfde). Zonder 't achtervoegsel -ḱos ok verwant an jeugd (< *h₂iu-Hn-ton) en an vee woôrden in aore Indo-Europese taelgroepen (bev. Latijns iuvenis).

Omschrievienge

edit

joenk Walchers, Land-van-Kezands, Menheêrse-Sommelsdiek

  1. bievoegelijk naemwoôrd nie oud, in de vroege bloei van z'n leven zittende
  2. bievoegelijk naemwoôrd nie getrouwd en noôit getrouwd gewist
  3. zelfstandig naemwoôrd o kind (veraol 'n klein kind; ouwere kinders ôre veraol mee afkeurienge zò genoemd)

Uutspraek

edit

[juŋk]

Verbugienge

edit
bievoegelijk naemwoôrd

joenge, joengen m, joenks partitieve genitief

zelfstandig naemwoôrd

joeën, joengers, joengen meêrvoud; joenkje verkleinwoôrd

Afleiiengen

Saemenstelliengen

edit

Uutdruksels

edit
  • Dae was ik joenk, dae è 'k m'n joenk'eid deugebrocht
  • ’n kot mee joenk, 'n gezin mee vee guus
  • joenk tuus weze, as ongetrouwde nog bie j'n ouwers weune

Varianten

edit
  • jonk, jong buten 't bove benoemde gebied

Ontlêniengen in aore taelen

edit

Vertaeliengen

edit

Bronnen

edit
  • Dr. Ha.C.M. Ghijsen (red.), Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 1964, ¹⁰1998: blz. 385
  • Nicoline van der Sijs (2015, saemenstellienge), Uitleenwoordenbank bie 't trefwoôrd 'jong'