Wt/zea/geite

< Wt | zea
Wt > zea > geite

Zeêuws

edit
 
'n Geite mee tweê bokjes.

Etymologie

edit

Van Middelnederlands gheet, geit, meschien in 't Oudnederlands as *chēt in chenecurda 'geitenkudde'. Van Oergermaons *gaitiz. Vaol trug te voeren op 'n Oer-Indo-Europese wortel *gʰaid-; daemee is allêne 't Latijnse haedus 'bok' verwant. Daerom oor t'r soms gedocht dat 't 'n substraotwoôrd is. Oôrsproenkelijke beteikenisse kan 'scherp, veruutstekend' gewist weze (dienk an d'ôrens); dan zou 't ok te maeken è mee Oudnoôrds geitungr 'wespe'.

D'n uutgang -e is t'r pas laeter bie gekomme, as tegen 't ende van de Middelnederlandsen tied de meêste vrouwelijke woôrden dat krege.

Omschrievienge

edit

geite v

  1. Zoogbeêste van 't geslacht Capra, in 't biezonder de getemde Capra hircus, in 't biezonder 't wuufje.
  2. maeger paerd

Uutspraek

edit

[ˈɣ̞æitə], [ˈɦæitə]

Verbugienge

edit

geiten meêrvoud, geitje verkleinwoôrd

Saemenstelliengen

edit

Uutdruksels

edit
  • Lache as 'n geite, as 'n getrouwde geite, as 'n geite die-a tabak knauwt, as 'n geite mee 'n reêpmusse op
    1. zot lache
    2. zuur lache
  • de gespikkelde geit, de zondenbok, dien-a 't altoos gedae eit (Oôltjesplaete)

Dialectvarianten

edit

Aore spelliengen

edit
  • heite (gin standaerdspellienge)

Vertaeliengen

edit

Bronnen

edit
  • Dr. Ha.C.M. Ghijsen (red.), Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 1964, ¹⁰1998: blz. 264