Wt/zea/bluve

< Wt | zea
Wt > zea > bluve

Zeêuws

edit

Etymologie

edit

Geronde afgeleide van Middelnederlands bliven, over Oudnederlands *blīvan van Oergermaons *bi-lībaną, causatief bie *līvaną 'overbluve'. Uutendelienge van d'n Indo-Europese wortel *l(e)ip- 'plekke'; 'ierdeu eit 't woôrd te maeken mee ôgenschienklijk glad onverwante woôrden as Grieks λίπος lipos 'vet'.

Omschrievienge

edit

bluve werkwoôrd

  1. zelfstandig werkwoôrd nie van plekke verandere, letterlijk en figuurlijk
  2. koppelwerkwoôrd nie van aerd verandere
    • Iederêne gaet in de stad werke, maer ik bluuf liever boer.

Uutspraek

edit

[ˈblyvə]

Vervoegienge

edit
infinitief bluve(n)
gerundium te bluven(e)
tegewoordigen tied ik bluuf oôns bluve(n)
jie bluuf(t) (bluve) julder bluve(n)
'ie bluuf(t) 'ulder bluve(n)
flejen tied ik, jie, 'ie bleef oôns, julder, 'ulder bleve(n)
gebieënde wieze bluuf(t)
onvoltoôid deêlwoôrd bluvende
voltoôid deêlwoôrd ei en is (g)ebleve(n)
Ziet vò details en verschillen tussen de Zeêuwse dialecten 't artikel Zeêuwse grammaotica op Wikipedia.
Afleiienge

Uutdruksels

edit
  • ’n bluvende plekke, 'n vaste weunplekke
  • bluve van, nie anraeke; dikkels in gebieënde wieze: bluuft 'rvan!, bluuf van me!
  • ’n weêrtje bluuft-in-'uus, slecht weêr (weêr om in d'n 'uze te bluven)

Varianten

edit
  • bluven in Zeêuws-Vlaendere en op oôstelijk Zuud-Beveland

Ontlêniengen in aore taelen

edit

Opmerkienge: deze vurm moet van 'n ouwere Burgerzeêuwse vurm blieve komme. Dit oôr vandaeg d'n dag in gin ienkel Zeêuws dialect gezeid.

Vertaeliengen

edit

Bronnen

edit
  • Dr. Ha.C.M. Ghijsen (red.), Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 1964, ¹⁰1998: blz. XIV, 112
  • Nicoline van der Sijs (2015, saemenstellienge), Uitleenwoordenbank bie 't trefwoôrd 'blijven'