Zeêuws edit
Etymologie edit
Geronde afgeleide van Middelnederlands bliven, over Oudnederlands *blīvan van Oergermaons *bi-lībaną, causatief bie *līvaną 'overbluve'. Uutendelienge van d'n Indo-Europese wortel *l(e)ip- 'plekke'; 'ierdeu eit 't woôrd te maeken mee ôgenschienklijk glad onverwante woôrden as Grieks λίπος lipos 'vet'.
Omschrievienge edit
bluve werkwoôrd
- zelfstandig werkwoôrd nie van plekke verandere, letterlijk en figuurlijk
- koppelwerkwoôrd nie van aerd verandere
- Iederêne gaet in de stad werke, maer ik bluuf liever boer.
Uutspraek edit
[ˈblyvə]
Vervoegienge edit
| infinitief | bluve(n) | |
| gerundium | te bluven(e) | |
| tegewoordigen tied | ik bluuf | oôns bluve(n) |
| jie bluuf(t) (bluve) | julder bluve(n) | |
| 'ie bluuf(t) | 'ulder bluve(n) | |
| flejen tied | ik, jie, 'ie bleef | oôns, julder, 'ulder bleve(n) |
| gebieënde wieze | bluuf(t) | |
| onvoltoôid deêlwoôrd | bluvende | |
| voltoôid deêlwoôrd | ei en is (g)ebleve(n) | |
| Ziet vò details en verschillen tussen de Zeêuwse dialecten 't artikel Zeêuwse grammaotica op Wikipedia. | ||
- Afleiienge
Uutdruksels edit
- ’n bluvende plekke, 'n vaste weunplekke
- bluve van, nie anraeke; dikkels in gebieënde wieze: bluuft 'rvan!, bluuf van me!
- ’n weêrtje bluuft-in-'uus, slecht weêr (weêr om in d'n 'uze te bluven)
Varianten edit
- bluven in Zeêuws-Vlaendere en op oôstelijk Zuud-Beveland
Ontlêniengen in aore taelen edit
Opmerkienge: deze vurm moet van 'n ouwere Burgerzeêuwse vurm blieve komme. Dit oôr vandaeg d'n dag in gin ienkel Zeêuws dialect gezeid.
Vertaeliengen edit
zelfstandig werkwoôrd
|
Bronnen edit
- Dr. Ha.C.M. Ghijsen (red.), Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 1964, ¹⁰1998: blz. XIV, 112
- Nicoline van der Sijs (2010, saemenstellienge), Etymologiebank
- Nicoline van der Sijs (2015, saemenstellienge), Uitleenwoordenbank bie 't trefwoôrd 'blijven'