Йовґен Медєши (*11. фебруар 1923. - †29. новембер 2008.) просвитни роботнїк, ґлумец и режисер–аматер
| Йовґен Медєши | |
|---|---|
| Народзени | 11. фебруара 1923 |
| Умар | 29. новембра 2008. (85) |
| Державянство | югославянске, сербске |
| Язик творох | руски |
| Школа | Ґимназия, Заґреб и Ужгород |
| Период твореня | 1944 - 1985 |
| Жанри | просвита, ґлума и режия |
| Поховани | у Руским Керестуре |
| Припознаня | Майска награда Скупштини општини
Кула (1969), Плакета Союзу за воспитанє и защиту дзецох Войводини (1972), Искри култури КПЗ Войводини (1974), Зарї култури КПЗ Кула (1987), Октоберска награда Месней заєднїци Руски Керестур, Орден роботи зоз стриберним венцом (1977), Стриберна плакета АРТ „Дядя” за 25-рочну театралну роботу, Памятна плакета Майских дзецинских бавискох у Бечею |
Биоґрафия edit
Йовґен Медєши ше народзел у Руским Керестуре 11. фебруара 1923. року. Його оцец Дюра, и мац Ирина, народзена Киш мали, окрем нього, ище єдного сина Владу и штири дзивки - Ирину, Леону, Марию и Ксению. Основну школу закончел у своїм валалє. Нїзшу ґимназию з малу матуру Йовґен Медєши закончел у Вараждинє, а три класи висшей ґимназиї у Заґребе. Бивал у интернату Крижевского владичества. Штварту класу ґимназиї з вельку матуру закончел у Ужгородзе. После велькей матури успишно положел испит за дзияко–учителя школского 1943./44. року. Уж 13. новембра 1944. року, три тижнї после ошлєбодзеня Керестура од фашистичного окупатора, Йовґен Медєши ступел до служби на длужносц учителя у основней школи у своїм валалє. Єден час бул, од 1944. по 1947. рок, и управитель основней школи. 1947. року пошол на одслуженє воєного року а кед ше врацел та робел у тедишнєй нїзшей ґимназиї. Потим, по другираз млади учитель окончовал длужносц директора, тераз у шеґертскей школи, одкаль ше врацел же би ознова робел як учитель у основней школи у Руским Керестуре.
Учитель Йовґен Медєши ше трудзел же би дзеци у настави цо лєпше звладали наставну материю на мацеринским руским язику та робел на прекладню учебнїкох зоз сербского на руски язик. Вон бул рецензент велїх школских учебнїкох, а бул и автор читанки на руским язику за другу класу.
Перше ше почал занїмац аматерски зоз спортом (1938–1956) и постал єден з найлєпших фодбалерох у Спортским клубе „Русин” у Руским Керестуре, а ґу тому бул и добри бавяч столного тенису.
До театралней дїялносци Йовґена Медєша завербовал Петро Ризнич Дядя уж у юнию 1945. року. Бавел у Ризничовей комедиї „Франтовнїца”. Була то перша театрална представа у Руским Керестуре после ошлєбодзеня. Под час бавеня у тей представи Йовґен блїжей упознал свою будуцу супругу Любицу Гардийову, учительку, котра тиж була талантована ґлумица. Обидвойо постали стаємни члени Аматерского театра у Руским Керестуре, котри основал Петро Ризнич Дядя 1949. року.
Йовґен Медєши бул у маженстве зоз Любицу Гардийову. Мали двох синох, Евґения и Павла.
Йовґен Медєши почал режирац 1951. року зоз старшима ґлумцами, алє ше 1959. року опредзелєл лєм на театралну роботу зоз школскима дзецми. У периодзе 1959–1969 з дзецми поставел 8 театрални фалати. Од 1970. року ше уключел до роботи з дзецми у рамикох Керестурскей сцени Аматерского руского театра „Дядя”. У тим театре у периодзе 1970–1985 поставел на сцену 11 театрални фалати зоз котрима наступал на Драмским мемориялу Петра Ризнича Дядї у Руским Керестуре. Од 1971. та по конєц 1975. кажди рок ше його театрални фалати пласовали на Майски дзецински бависка у Бечею, закончуюцу смотру покраїнского уровня, дзе на два заводи завжал перше место и достал два награди за режию. Остатнїраз Йовґен Медєши там наступел 1982. року на 25. ювилейних Бавискох и теди му уручена памятна плакета. Достал и Майску награду Скупштини општини Кула (1969), Плакету Союзу за воспитанє и защиту дзецох Войводини (1972), Искри култури КПЗ Войводини (1974), Зарї култури КПЗ Кула (1987), Октоберску награду Месней заєднїци Руски Керестур, Орден роботи зоз стриберним венцом (1977) и Стриберну плакету АРТ „Дядя” за 25–рочну театралну роботу. До пензиї пошол 1984. року.
Йовґен Медєши умар у Руским Керестуре 29. новембра 2008. року, а поховани є 30. новембра спомнутого року на керестурским теметове.
Ґлумел у тих театралних фалатох: edit
| Рок | Автор | Театрални фалат | Дзе |
|---|---|---|---|
| 1945. | П. Ризнич | ФРАНТОВНЇЦА | у Р. Керестурe |
| 1949. | Ф. А. Костенко | РОБОТНЇЦИ | „
|
| 1951. | Б. Нушич | ШВЕТ | „
|
Режирал тоти театрални фалати edit
| Рок | Автор | Театрални фалат | Дзе |
|---|---|---|---|
| 1951. | Б. Нушич | ШВЕТ | у Р. Керестуре |
| 1959. | Злата Коларич Кишур | ШМЕЛИ МИЩОК И ПУСТОЛОВНИ
ВИТЯЗОВЕ |
„
|
| 1961. | ЧЕРВЕНЕ МЕДВЕДЖЕ | „
| |
| 1963. | Младен Широла | ДЛУГОКИ, БРУХАТИ И ОКАТИ | „
|
| 1965. | Воїн Дюрдєвич | ПОПРИК | „
|
| 1966. | ЧАРИВНИ КВИТОК | „
| |
| 1967. | Х. К. Андерсен | ДЗИВЧЕ ЗОЗ ШИРКАМИ | „
|
| 1969. | Воймил Рабадан | ГАЙДИ | „
|
| 1969. | ТРОЙО МУДРИ ПРАШАТА | „
| |
| 1970. | С. Ихалков–Л. Фаркаш | ТРОЙО ПРАШАТКА И ВОВК | „
|
| 1971. | ДОЖИЦА ТРОЇХ ПРАШАТОХ | „
| |
| 1972. | Злата Коларич Кишур | ШМЕЛИ МИЩОК И ПУСТОЛОВНИ
ВИТЯЗОВЕ |
„
|
| 1972. | Єне Шипош | ЯВОРИК | „
|
| 1974. | Владимир Голдфелд | АНТОШКА, ТОШКА И ЛЄВ | „
|
| 1975. | Юхим Чеповецки | КОТУЛЬКО, МЕГУЛЬКО И НЄТАК | „
|
| 1981. | Борислав Мркшич | ЗЛАТНИ ЗУБ | „
|
| 1982. | Оскар Даниєл Батек | СКАЗКА О БУКВОХ | „
|
| 1983. | Мирослав Настасиєвич | НЄЛАПШНИ ШАРКАНЬ | „
|
| 1984. | Ханс Кристиян Андерсен | ДЗИВЧЕ ЗОЗ ШИРКАМИ | „
|
| 1985. | Ладислав Лукнар | ШПИВАНКА ЗА ПРИНЦЕЗУ | „
|
Литература edit
Дюра Латяк: Йовґен Медєши, просвитни роботнїк, ґлумец и режисер–аматер - 50 роки Драмского меморияла Петра Ризнича Дядї, Завод за културу войводянских Руснацох, НВУ Руске слово и Дом култури Руски Керестур, Нови Сад, 2018, бок 163-165.
Иван Пап: Учительска фамелия Медєши зоз Руского Керестура, Studia Ruthenica, Дружтво за руски язик, литературу и културу, ч.3, 1992-1993. б. 345-346.