Wt/zea/staon

< Wt‎ | zea
Wt > zea > staon

Zeêuws edit

Etymologie edit

Ziet bie stae.

Omschrievienge edit

staon

  1. Burgerzeêuws, Zeêuws-Vlaonderen: de gewonen infinitief
  2. Goerees: 't gerundium (te-vurm) en eventueêl d'eêster persoon ienkelvoud

Uutspraek edit

[stɑːn] Burgerzeêuws; [stɑːn ~ stɒːn] Zeêuws-Vlaonderen; [stɒːn ~ stɔːn] Goerees

Vervoegienge edit

Burgerzeêuws
infinitief staon
tegewoordigen tied ik stao oôns staon
jie stao(t) (staon) julder staon
'ie stao(t) 'ulder staon
flejen tied ik, jie, 'ie stoeng, stieng oôns, julder, ulder stoenge, stienge
gebieënde wieze stao(t)
voltoôid deêlwoôrd ei gestaon
Ziet vò details en verschillen mee de plattelandsdialecten 't artikel Burgerzeêuws op Wikipedia.
Zeêuws-Vlaoms
infinitief staon
tegewoordigen tied ik stao(n) oôns, wudder staon
jie, gie stao(t) julder, gulder staon
'ie stao(t) 'ulder staon
flejen tied (ik, jie, 'ie) stieng, sto(e)ng (oôns, julder, ulder) stiengen, sto(e)ngen
gebieënde wieze stao(t)
voltoôid deêlwoôrd ei gestaon

Dialectvarianten edit

Vertaeliengen edit

Ziet bie stae.

Bronnen edit

  • Dr. Ha.C.M. Ghijsen (red.), Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 1964, ¹⁰1998: blz. 921


Etymologie edit

Ziet bie stae.

Omschrievienge edit

staon werkwoôrd (westelijk)

  1. stae

Uutspraek edit

[ˈstɒː¹n] (infinitief), [ˈstɒː²n] (eêrste persoon)

Vervoegienge edit

staon (Montforts)
tegewoôrdigen tied ich staon veer staon
doe steis geer staontj
hae, het, det steit zie staon
flejen tied ich stóng veer stónge(n)
doe stóngs geer stóng
hae, het, det stóng zie stónge(n)
gebieënde wieze stank staontj
voltoôid deêlwoôrd haet gestange(n)
onvoltoôid deêlwoôrd staondje, stäöndje
participium gestaon

Varianten edit

Bronnen edit

  • Dr. P. Bakkes, Mofers Waordebook. Stichting Mofers Waordebook, Montfort, 2007: blz. 344