Wt/zea/splijten

Nederlands

Etymologie

Van Middelnederlands spliten, ziet ok bie splête.

Omschrievienge

splijten

splête, splisse

Uutspraek

[ˈsplɛɪtə(n) ~ ˈsplæɪtə(n)] (Nederlands in Nederland)
[ˈsplɛɪtə(n) ~ ˈsplɛːtə(n)] (Belgs-Nederlands)
[ˈspleɪtɘ(n)] (Surinaoms-Nederlands)

Vervoegienge

infinitief	splijten
tegewoordigen tied	ik splijt	wij splijten
	jij splijt	jullie splijten
	h/zij splijt	zij splijten
flejen tied	ik, jij, h/zij spleet	wij, jullie, zij spleten
gebieënde wieze	splijt
onvoltoôid deêlwoôrd	splijtend(e)
voltoôid deêlwoôrd	heeft en is gespleten
Ouwejaerse vurmen: jullie splijt (alternatieve vurm) ꞏ h/zij splijte (anvoegende wieze) ꞏ splijt (gebieënde wieze meêrvoud) Vurmen mee gij: gij splijt (tegenwoôrdigen tied) ꞏ gij spleet (flejen tied)

Synoniemen

splitsen

Opmerkienge: waer-a splijten wat plechtiger klienkt en veraol slaet op splête mee vee geweld, klienk splitsen gewoner en is 't dikkelder figuurlijk.