Wt/zea/houwe

Zeêuws

Etymologie

Ziet bie 'ouwe.

Omschrievienge

houwe Goerees, Flakkees

• 'ouwe werkwoôrd; zelfstandig naemwoôrd v

Uutspraek

[ˈɦɑu̯ə ~ ˈɦau̯ə]

Verbugienge

meêrvoud houwen, verkleinwoôrd houwtje, houwetje

Vervoegienge

infinitief	houwe(n)
gerundium	te houwen(e)
tegewoordigen tied	ik hou (houwe)	oôns houwe(n)
	jie hou(wt) (houwe)	julder houwe(n)
	'ie hou(wt)	'ulder houwe(n)
flejen tied	ik, jie, 'ie hieuw	oôns, julder, 'ulder hieuwe
gebieënde wieze	hou(wt)
onvoltoôid deêlwoôrd	houwende
voltoôid deêlwoôrd	hei(t) (g)ehouwe
Ziet vò details en verschillen tussen de Zeêuwse dialecten 't artikel Zeêuwse grammaotica op Wikipedia.

Opmerkienge: de vurmen zonder -w ore zò gespeld nae anologie van 't Nederlands, wat-a houden - ik hou 'eit.

Dialectvarianten

werkwoôrd

• 'ouwe Acht'uzen, Schouwen-Duvelands, Tools in Fluplands, Noord-Bevelands, Walchers, westelijk Zuud-Bevelands
• 'ouwen in Zeêuws-Vlaendere en op oôstelijk Zuud-Beveland

Vertaeliengen

Ziet bie 'ouwe.

Bronnen

Dr. Ha.C.M. Ghijsen (red.), Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 1964, ¹⁰1998: blz. 358-60

Limburgs

Etymologie

Oudnederlands *houwon, Oergermaans *hawwaną.

Omschrievienge

houwe werkwoôrd

• slae (mee de blôte 'and)

Opmerkienge: de betêkenisse "slae mee of van 'n vowerp" oor gedraegen deur 't werkwoôrd slaon.

Uutspraek

[ˈhɒ²wə], [ˈhɔ²wə]

Vervoegienge

houwe (Mestrichts)
tegewoôrdigen tied	iech houw	veer houwe
	diech houws	geer houwt, hojt
	heer, zij, het houwt, hojt	zij houwe
flejen tied	iech houwde, hojde	veer houwde, hojde
	diech houwdes, hojdes	geer houwde(t), hojde(t)
	heer, zij, het houwde, hojde	zij houwde, hojde
gebieënde wieze	houw	houwt, hojt
voltoôid deêlwoôrd	heet gehouwd, gehojd
onvoltoôid deêlwoôrd	houwend,
gerundium	houwentere

houwe(n) (Montforts)
tegewoôrdigen tied	ich houw	veer houwe(n)
	doe huits	geer houwtj
	hae, het, det huitj	zie houwe(n)
flejen tied	ich heef	veer heve(n)
	doe heefs	geer heef
	hae, het, det heef	zie heve(n)
gebieënde wieze	houw	houwtj
voltoôid deêlwoôrd	haet gehouwe(n)
onvoltoôid deêlwoôrd	houwendj
participium	gehouwe(n)

Bronnen

• Dr. P. Bakkes, Mofers Waordebook. Stichting Mofers Waordebook, Montfort, 2007: blz. 165

• Pol Brounts e.a. (red.), De Nuie Mestreechsen Dictionair. Veldeke-Krink Mestreech, Mestricht, 2004: blz. 144

• Nicoline van der Sijs (2010, saemenstellienge), Etymologiebank