Wt/zea/hôren

Zeêuws

Etymologie

Van Middelnederlands horen, variante van horn mee svarabaktivocaol die-a gelexificeerd is. Ziet vedder bie 'oôrn.

Omschrievienge

hôren m

1. 'oôrn (aolle beteikenissen)
2. -en-vurm van 'ôre Goerees

Uutspraek

[ɦoˑrən]

Verbugienge

hôrens meêrvoud, hôrentje verkleinwoôrd

Aore vurmen

• hoôrn
• 'oôrn, 'ôren Zeêuwse Eilanden, Zeêuws-Vlaonderen, oôstelijk Flakkees

Aore spelliengen

• hoôren, hôôren, horen (gin standaerdspelliengen)

Vertaeliengen

Ziet bie 'oôrn.

Bronnen

• Dr. Ha.C.M. Ghijsen (red.), Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 1964, ¹⁰1998: blz. 355-6