Slikarstvo je sve što nastaje umjetničkim slikanjem.
Slikanje je postupak đe se nečim (četkom, špahtlom, pastelom itd.) nanosi boja (mješavina pigmenta i veziva) na podlogu. Tako nastaje slika. Čovjek koji se ozbiljno bavi slikanjem je slikar. Slikar koristi kombinaciju crteža, kompozicije, svjetla i boje da iskaže koncepte ili opiše svijet oko sebe.
Podloga je često napeto platno, koje se unaprijed priprema za slikanje u zavisnosti od vrste boje koja će se koristiti. Osim platna, podloga može biti takođe i papir, drvo, staklo, zid (freske), lesonit itd. Slike i crteži obično se stavljaju u ram i kače na zid, ali ima i mnogo drugih načina da se izlažu.
Crtanje je postupak đe se nešto (olovka, grafit, kreda, pero itd.) pritiska ili miče po površini i ostavlja tragove na njoj. Tako nastaje crtež. Čovjek koji se ozbiljno bavi crtanjem je crtač.
Slikarstvo može biti realistično i da predstavlja realne objekte (kao npr. mrtva priroda ili pejsaž), abstraktno, nabijeno opisnim elementima, simbolima, emocijama ili političkim sadržajima. Istorijski, veliki broj djela se bavio duhovnošću i religioznim temama. Ova vrsta slikarstva se pojavljuje još od mitoloških prizora na grnčariji do biblijskih scena na zidovima katedrala.
Slikarske tehnike
editPostoji uzajamni odnos slikarskih tehnika i boja. Jedna od slikarskih tehnika je pastel, on stvara ugođaj nježnosti i ljupkosti. Akvarel svojom providnošću daje bojama prozračnost. Fresko-slikarstvo, tehnika zidnog slikarstva, nema puno detalja i dočarava prostornost i monumentalnost. Temperi je svojstvena plošnost, pa je svojstvena plakatu, a uljene boje (obično na platnu napetom na drveni okvir) su pogodne za slikanje najmanjih detalja.
Različite vrste slikarskih boja se obično identifikuju medijumom u kome je pigment rastvoren. Taj medijum određuje osnovne karakteristike boje kao što su gustina, elasticitet, rastvorljivost, brzina sušenja i tako dalje.
Vrste boja:
- Akrilik
- Enkaustika (vosak)
- Fresko
- Gvaš
- Mastilo
- Ulje
- Suvi pastel
- Uljani pastel