Wt/zea/wandele

Zeêuws

Etymologie

Middelnederlands wandelen; uut 'n intensitief van Oergermaons *wandōną 'kêre, draoie'. Kon in 't Middelnederlands verandere, maer ok toen a nè zò goed 'steppe' beteikene.

Omschrievienge

wandele

1. steppe, in 'n gewoon tempo gae, in 't biezonder as sport of om ergest te kommen
2. bie 'n ander tuus te slaopen gae, logêre (verouwerd)

Uutspraek

[ˈʋɑndələ], [ˈβ̞ɑndələ]

Vervoegienge

infinitief	wandele(n)
gerundium	te wandelen(e)
tegewoordigen tied	ik wandel	oôns wandele(n)
	jie wandel(t) (wandele)	julder wandele(n)
	'ie wandel(t)	'ulder wandele(n)
flejen tied	ik, jie, 'ie wandelde(n)	oôns, julder, 'ulder wandelde(n)
gebieënde wieze	wandel(t)
onvoltoôid deêlwoôrd	wandelende
voltoôid deêlwoôrd	ei (g)ewandeld
Ziet vò details en verschillen tussen de Zeêuwse dialecten 't artikel Zeêuwse grammaotica op Wikipedia.

Varianten

• wandelen in Zeêuws-Vlaendere en op oôstelijk Zuud-Beveland

Ontlêniengen in aore taelen

• wandel, wandǝ, wandu Neger'ollands
• wanggal Skepi

Vertaeliengen

Ziet bie gae.

Bronnen

• Dr. Ha.C.M. Ghijsen (red.), Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 1964, ¹⁰1998: blz. 1111

• Nicoline van der Sijs (2010, saemenstellienge), Etymologiebank

• Nicoline van der Sijs (2015, saemenstellienge), Uitleenwoordenbank bie 't trefwoôrd 'wandelen'