Wt/zea/ruiken

Nederlands

Etymologie

Van Middelnederlands ruken, ziet vadder bie ruke.

Omschrievienge

ruiken

1. ruke (overgankelijk en onovergankelijk:ruiken naar)
2. stienke (eufemisme)

Uutspraek

• [ˈrøykə(n)] (Nederlands in Nederland)
• [ˈrœikə(n)] (Belgs-Nederlands)
• [ˈrøikə(n)] (Surinaoms-Nederlands)

Vervoegienge

infinitief	ruiken
tegewoordigen tied	ik ruik	wij ruiken
	jij ruikt	jullie ruiken
	h/zij ruikt	zij ruiken
flejen tied	ik, jij, h/zij rook	wij, jullie, zij roken
gebieënde wieze	ruik
onvoltoôid deêlwoôrd	ruikend(e)
voltoôid deêlwoôrd	heeft geroken
Ouwejaerse vurmen: jullie ruikt (alternatieve vurm) ꞏ h/zij ruike (anvoegende wieze) ꞏ ruikt (gebieënde wieze meêrvoud) Vurmen mee gij: gij ruikt (tegenwoôrdigen tied) ꞏ gij rookt (flejen tied)

Ontlêniengen in aore taelen

• rûke Westerlauwers Vries

Bronnen

• Nicoline van der Sijs (2015, saemenstellienge), Uitleenwoordenbank bie 't trefwoôrd 'ruiken'