Wt/zea/oor

< Wt‎ | zea
Wt > zea > oor

Zeêuws edit

Omschrievienge edit

oor o

  1. vurm van 't werkwoôrd ore
  2. aore spellienge van oôr
  3. aore spellienge van oôr (werkwoôrdsvurm van 'ôre)

Etymologie edit

Ziet bie ôre.

Omschrievienge edit

oor o

  1. ôre

Uutspraek edit

[oːr], in Nederland ok [oːɻ], [oːʀ]

Verbugienge edit

oren meêrvoud, oortje verkleinwoôrd

Saemenstelliengen edit

Uutdruksels edit

  • blozen tot achter zijn oren, vreêd bloze
  • de klinkt mij bekend in de oren
  • de oren laten hangen, de moed laete vaolle
  • de oren laten hangen naar iemand, luustere nae wat eên te zeien eit
  • de oren spitsen, inêne op'ôre en luustere
  • één en al oor zijn, mee aol z'n andacht nae iemand luustere
  • een gewillig oor vinden, iemand vinde die-a nae je wil luustere
  • geen oren hebben naar iets, 't niks vinde
  • het gaat het ene oor in en het andere oor uit, 'ie ont'oudt niks van wat 'n 'oôrt
  • het is op een oor na gevild, 't is naebie af
  • het zit tussen de oren, 't probleem zit in z'n 'oôd (mee as biegedachte dat iemand 't buten z'n eigen zoekt)
  • iemand de oren van het hoofd eten, 'n paerd de rik uut frete (op 'n ander z'n koste)
  • iemand de oren van het hoofd kletsen, zòvee praote dat d'n ander d'r zot van oort
  • op beide oren mogen slapen, rustig meuge slaope
  • tot over zijn oren, glad 'elemaele
  • van zijn oren maken, van z'n neuze maeke
  • wel oren naar iets hebben, d'r wè vò opestae
  • zich achter de oren krabben, zwaere bedienkienge è
  • zijn oor te luisteren leggen
  • zijn oren niet kunnen geloven, nie kunne glôve wat-a je g'ore ei
  • zijn oren voor iets sluiten, wat nie wille 'ôre

Bronnen edit

  • Hans de Groot c.s. (red.), Idioomwoordenboek. Verklaringen en herkomst van uitdrukkingen en gezegden. Van Dale Lexicografie, Utrecht/Antwerpen, 1999: p. 612-6