Wt/zea/meure

Zeêuws

Etymologie

Nie bekend. 't Woôrd is pas nae d'n Tweêde Waereldoôrlog op schrift gevonde en oor as 'klanknaebootsend' verklaerd.

Omschrievienge

meure

• slaepe, slaope (ruug)
  • Ik gaen ik 'n stuitje meure, en dan lienkere me vanmiddag gliek trug nae 't durp, goed? (Jan Zwemer, De sprookjes van Moedertje Jans en faobels van Jodocus, Vlissienge, 1992: blz. 51)

Opmerkienge: Dit woôrd stae nie in 't Woordenboek der Zeeuwse Dialecten.

Uutspraek

[ˈmøːrə]

Vervoegienge

infinitief	meure(n)
gerundium	te meuren(e)
tegewoordigen tied	ik meur	oôns meure(n)
	jie meur(t) (meure)	julder meure(n)
	'ie meur(t)	'ulder meure(n)
flejen tied	ik, jie, 'ie meurde, meure(n)de	oôns, julder, 'ulder meurde(n), meure(n)de
gebieënde wieze	meur(t)
onvoltoôid deêlwoôrd	meurende
voltoôid deêlwoôrd	ei (g)emeurd
Ziet vò details en verschillen tussen de Zeêuwse dialecten 't artikel Zeêuwse grammaotica op Wikipedia.

Aore vurmen

• meuren in Zeêuws-Vlaendere en op oôstelijk Zuud-Beveland

Vertaeliengen

ruug vò 'slaope'

• Nederlands: maffen, meuren

Bronnen

• Nicoline van der Sijs (2010, saemenstellienge), Etymologiebank