Wt/zea/dun

Nederlands

Etymologie

Ziet bie dinne.

Omschrievienge

dun

1. dinne, dunne
2. eêste persoôn ienkelvoud tegenwoôrdigen tied en gebiejende wieze van dunnen

Uutspraek

[dɵn]

Verbugienge

dunne, duns partitieve genitief, dunnen datief, accusatief (vò 1946)

Trappen van vergliekienge

dunner, dunst

Afleiiengen

• dunnen
• uitdunnen
• verdunnen

Uutdruksels

• door dik en dun, deu dikke en dinne