Wt/mwl/dous

Mirandés

Eitimologie

De l lhatin duōs, acusatibo masculino de duo, de l proto-eitálico *duō, de l proto-indo-ouropeu *dwóh₁ (dous).

Numaral

dous, masculino (femenino dues)

1. (Cardinal) L númaro anteiro que sigue l un
2. L algarismo que representa-lo, 2

Traduçon

  Traduçones

Alman: zwei Anglés: two Anglés Antigo: twā , twēġen Árabe: اثنان (iṯnān) Aragonés: dos Catalan: dos Dinamarqués: to Eitaliano: due Francés: deux Francés Antigo: deus Galhego: dous Griego: δυο (dyo) Griego Antigo: δύο (dúo) Heibraico: שתיים‎ (shtáyim)

Hindi: दो (do) Lhatin: duo Nórdico Antigo: tveir Pertués: dois Pertués Antigo: dous Russo: два (dva) Sánscrito: द्व (dvá) Slandés: tveir Spanhol: dos Sturiano: dos Sueco: två Sueco Antigo: tvēr Urdu: دو‎ (do)

Ber tamien

• Ls númaros an mirandés: 0 - zero, 1 - un, 2 - dous, 3 - trés, 4 - quatro, 5 - cinco, 6 - seis, 7 - siete, 8 - uito, 9 - nuobe, 10 - dieç.

---

Galhego

Eitimologie

De l pertués antigo dous, de l lhatin duōs, acusatibo masculino de duo, de l proto-eitálico *duō, de l proto-indo-ouropeu *dwóh₁ (dous).

Numaral

dous, masculino (femenino dúas)

1. (Cardinal) dous

Ber tamien

• Ls númaros an galhego: 0 - cero, 1 - un, 2 - dous, 3 - tres, 4 - catro, 5 - cinco, 6 - seis, 7 - sete, 8 - oito, 9 - nove, 10 - dez.

---

Pertués Antigo

Eitimologie

De l lhatin duōs, acusatibo masculino de duo, de l proto-eitálico *duō, de l proto-indo-ouropeu *dwóh₁ (dous).

Numaral

dous

1. (Cardinal) dous

Decendientes

• Galhego: dous
• Pertués: dois

Ber tamien

• Ls númaros an pertués antigo: 1 - ũu, 2 - dous, 3 - tres, 4 - quatro, 5 - cinco, 6 - seis, 7 - sete, 8 - oito, 9 - nove, 10 - dez.