Risto Dragićević (Piperi, Podgorica, 1901. – Cetinje, 1980.), istoričar. Filozofski fakultet u Beogradu završio je 1928. godine. Profesor srednjih škola na Cetinju do 1937. godine, kada je počeo sa radom u Državnom muzeju na Cetinju, gdje je do penzionisanja 1965. godine. U Muzeju je obavljao razne dužnosti – od bibliotekara do direktora.
Savjesno je čuvao povjerenu kulturnu baštinu, po uzoru na svoje prethodnike – Dušana Vuksana i Mirka Medenicu. Preduzimao je mnoge poslove u periodu okupacije 1941–1945. kako bi sačuvao od otuđivanja bogato kulturno-istorijsko nasljeđe svoje institucije. Prvi njegov značajniji rad bila je rasprava o crnogorskim guvernadurima, koju je napisao kao student. Bavio se pretežno političkom i kulturnom istorijom Crne Gore, istorijom zdravstva, etnografijom i folkloristikom. Demistifikovao je tvrdnju koja se umalo nije uzdigla na stepen naučnog suda, da je Crna Gora sklopila tajni ugovor sa Austrijom 1908. kojim je, navodno, obećala lojalno držanje prema austrijskoj politici na Balkanu.
Od mnoštva Dragićevićevih radova, važniji su:
- Guvernaduri u Crnoj Gori 1717–1830. (1940),
- Arhivski podaci o licima Gorskog vijenca (1948),
- Tajni ugovor Crne Gore sa Austrijom (1968),
- Sanitetska služba u Crnoj Gori 1890–1916. (1972).
Napisao je veliki broj članaka o Njegošu.