Lingvistika je nauka o jeziku, odnosno nauka koja se bavi svim pitanjima jezika kao opšteljudske kategorije. Lingvistika je nastala od francuske riječi linguistique u čijoj se osnovi nalazi latinska riječ lingua, što znači jezik, i kao leksički ekvivalent riječi grčkog porijekla glotologija (glotta-jezik i logos-učenje). Lingvistika, kao i svaka druga nauka, ima svoj predmet i zadatke koji se zasnivaju na univerzalnim jezičkim pitanjima: što je jezik po svojoj suštini, kakva mu je priroda i funkcija, kako je nastao, kako funkcioniše, koji su djelovi nauke o jeziku. Predmet izučavanja lingvistike je jezik sa svim njegovim obilježjima. Pored jezika, predmetom lingvistike se smatra i govor kao univerzalija koja nije podijeljena na izolovane grupe naroda, niti na određena vremenska razdoblja, pri čemu se vodi računa o pisanim tekstovima jer oni služe za spoznaju starih jezika. Opšti zadatak lingvistike jeste da ustanovi skup teorijskih principa i deskriptivnih metoda po kojima će se definisati ljudski jezik kao pojava, opisati specifična obilježja pojedinih jezika i objasniti sinhronijske i dijahronijske promjene jezika u upotrebi. Osnovni zadaci lingvistike su da opiše i ponudi istorijski prikaz svih jezika, do kojih može doći, kako bi se sačinila familija jezika i spoznali prvobitni jezici svake porodice; da istražuje koje su snage na djelu, stalno i univerzalno (sinhronijski), i da izdvoji sve opšte zakone na koje se mogu svesti posebne pojave u istoriji (dijahronijski) i da samu sebe ograniči i definiše .