Dušan Đurović (Grlić kod Danilovgrada, 27. 3. 1901. – Danilovgrad, 11. 08. 1993) crnogorski je književnik.
Biografija edit
Đurović je diplomirao na Filozofskom fakultetu u Beogradu, 1926. godine i radio je kao profesor Učiteljske škole u Danilovgradu i Prve gimnazije u Sarajevu, đe je i proveo najkreativniji dio života. Bio je učesnik Trinaestojulskog ustanka. Odmah po kapitulaciji stare Jugoslavije, Đurović biva uhvaćen i zatočen, prvo u italijanskim zatvorima u Crnoj Gori, a potom godinu dana u logoru Klosu u južnoj Albaniji. Nakon rata, pisac se vraća u Sarajevo, đe nastavlja književni rad, da bi do penzionisanja radio u Narodnoj biblioteci Bosne i Hercegovine. Bio je dopisni član ANUBiH. U nekoliko navrata bio je predśednik Udruženja književnika BiH, a prije rata bio je član PEN-kluba u Beogradu.[1]
Djelo edit
Zbirke pripovjedaka edit
- Među brđanima (1936),
- Ljudi sa kamena (1940),
- Iveri života (1952),
- Ždrijelo (1954),
- U senci brda (1955),
- Priče o ženi (1959),
- Ognjevi (1965),
- Snovi i java (1969),
- Večernje priče (1989).
Romani edit
- Dukljanska zemlja (1939),
- Pre oluje (1946),
- Pod vedrim nebom (1950),
- Zvezde nad planinom (1956),
- Pitoma loza (1959),
- Miris oskoruša (1972),
- Zov livada (1989),
- Tuga binjektaša (2001).
Drame edit
- Njegoš (1952).
Literatura edit
- Nikola Racković: Leksikon crnogorske kulture, DOB, Podgorica, 2009.