Dimitirije Vujović (Dobrska Župa kod Cetinja, 7. 11. 1922. – Podgorica, 27. 5. 1995) crnogorski je istoričar.
Biografija
editŠkolovao se na Cetinju đe je završio gimnaziju 1941. godine. Istoriju je diplomirao na Filozofskome fakultetu u Beogradu 1954. godine. Doktorirao je na Filozofskom fakultetu u Sarajevu 1961. godine. Rukovodio je Izdavačkim preduzećem Narodna knjiga na Cetinju, a jedno vrijeme je radio i kao predavač Više pedagoške škole na Cetinju. Zatim je bio direktor Istorijskog instituta Crne Gore od 1959. do 1978. i profesor Opšte istorije na Filozofskom fakultetu u Nikšiću između 1982. i 1988. godine. Predśedavao je Savezom društava istoričara Jugoslavije od 1969. do 1973. godine. Boravio je na istraživačkim putovanjima u Parizu i Rimu. U tamošnjim bibliotekama i arhivama prikuplјao je građu za istoriju Crne Gore i stvaranju Jugoslavije. Bio je član Crnogorske akademije nauka i umjetnosti. Umro je u Podgorici 27. 5. 1995.[1]
Djela
edit- Ujedinjenje Crne Gore i Srbije (1962)
- Kneginja Darinka—politička ativnost. Prilog istoriji Crne Gore 1855—1867. (1968)
- Crna Gora i Francuska 1860—1914. (1971)
- Crnogorski federalisti 1919—1929. (1981)
- Prilozi izučavanju crnogorskog nacionalnog pitanja (1987)
- Podgorička skupština 1918. (1989)
- Ratna saradnja Crne Gore i Francuske 1914—1916. godine (1994)
- Francuski masoni i jugoslovensko pitanje 1914—1918. (1994).