Anastas Bocarić (Budva, 1. januar 1864 — Perast, 17. aprila 1944) je crnogorski slikar.
Biografija edit
Rođen je 1. januara 1864. u Budvi, od oca Evanđela Bocarića i majke Anđelke Ričević.
Već sa četrnaest godine napušta roditeljski dom i odlazi da uči slikarstvo na Akademiji likovnih umjetnosti u Atini. Godine 1883. vraća se u domovinu. Radi portrete knjaževske porodice Petrović, kao i uglednih građana Budve i Kotora.
Godine 1891. u Zadru se vjenčava sa Anom Tofolo, sa kojom će dobiti sina Sava i kćerke Milicu i Mariju. U Zagreb se seli sljedeće godine. Pored rada na portretima, za tamošnje pravoslavne crkve radi religiozne kompozicije. Godine 1896. već je u Mostaru đe mu se 1897. pridružuje brat Špiro. Začetnici su prvih građanskih portreta u Bosni i Hercegovini. Iduće, 1897. godine, sa porodicom prelazi u Sarajevo. Započinje sliku Guslar na zboru, zbog koje je pred austrougarskim vlastima morao da bježi za Beograd.
U potonjoj godini XIX vijeka radi gipsano poprsje knjaza Nikole, pa se pretpostavlja da je te godine ponovo boravio u Crnoj Gori.
1900. godine učestvuje na svjetskoj izložbi u Parizu. Iste godine odlazi u Istanbul, đe se bavi pedagoškim radom. U tom periodu u Carigradu radi po narudžbini za cara Menelika grb Etiopije, koji je bio u zvaničnoj upotrebi do 1975. godine.
1906—1908. nastavlja sa pedagoškim radom u Skoplju. 1909. vodi školu za balkanske umjetnosti u Solunu. Od 1911. do 1932. živio je u Novome Sadu i radio kao profesor u Ženskoj školi. Intenzivira rad na religioznim kompozicijama i slika portrete uglednih Vojvođana. Godine 1932. naseljava se u Perastu. Radi uglavnom portrete.
17. aprila 1944. umire u Perastu.[1]
Slikarstvo edit
U svojoj suštini, Bocarić je bio romantičar, realnost je nalazio u prirodi sižea, ali je u slikama znao naći oslonac i u savremenim rješenjima, kao u slici Žena u bijelom. Slikajući vitku figuru u peplosu, s plaštom na desnom ramenu, Bocarić preko dekorativnih elemenata (tepih i zavjesa u pozadini, linearni ritmovi) naslućuje umjetnost francuskih majstora, možda najviše Šaserioa (Theodore Chasseriau), maestra dekorativnoga stila.
Mnogi su portreti koje je Bocarić radio u Mostaru i u Sarajevu niz paradnih ostvarenja, često rađenih po fotografijama. Iz toga niza izdvaja se Portret Ivaniševića, sa finom materijalizacijom pojedinih detalja nošnje i kontrastiranjem s tamnom pozadinom.
Slikarstvo Anastasa Bocarića zapravo je samo predvorje crnogorske moderne umjetnosti. Njen pravi početak može se precizno odrediti zahvaljujući činjenici da je zografsko slikarstvo pritiskalo ove prostore sve do kraja XIX vijeka.Perastu.[1]
Poveznice edit
Izvori edit
- Mladen Lompar, Crnogorski slikari, Podgorica, 2010.