Wt/zea/wijd

Nederlands

Etymologie

Ziet bie wied.

Omschrievienge

wijd

1. wied
2. eêste persoôn ienkelvoud en gebiejende wieze van wijden

Uutspraek

• [ʋæit] Nederlands in Nederland
• [β̞ɛit] Belgs-Nederlands
• [weit] Surinaoms-Nederlands

Verbugienge

wijde, wijden datief accusatief (vò 1946), wijds partitieve genitief

Trappen van vergliekienge

wijder, wijdst

Afleiiengen

• verwijden
• wijdte

Uutdruksels

• wijd en zijd

Afstammeliengen

• wyd Afrikaons