Wt/zea/vloeien

Zeêuws

Etymologie

Ziet bie vloeie.

Omschrievienge

vloeien

• vloeie

1. in Zeêuws-Vlaendere en op oôstelijk Zuud-Beveland: de gewonen infinitief
2. rest: 't gerundium (te-vurm)

Uutspraek

[vluːin], [ˈvluːi̯ən]

Vervoegienge

Ziet bie vloeie.

Aore spelliengen

• vloeːien Woordenboek der Zeeuwse Dialecten

Bronnen

• Dr. Ha.C.M. Ghijsen (red.), Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 1964, ¹⁰1998: blz. 1078

Nederlands

Etymologie

Van Middelnederlands vloeyen, ziet bie vloeie#Etymologie.

Omschrievienge

vloeien

1. vloeie
2. meêrvoud van vloei

Uutspraek

[ˈvlui̯ə(n)], in Belgen ok [ˈvluːi̯ə(n)]

Verbugienge

infinitief	vloeien
tegewoordigen tied	ik vloei	wij vloeien
	jij vloeit	jullie vloeien
	h/zij vloeit	zij vloeien
flejen tied	ik, jij, h/zij vloeide	wij, jullie, zij vloeiden
gebieënde wieze	vloei
onvoltoôid deêlwoôrd	vloeiend(e)
voltoôid deêlwoôrd	heeft en is gevloeid
Ouwejaerse vurmen: jullie vloeit (alternatieve vurm) ꞏ h/zij vloeie (anvoegende wieze) ꞏ vloeit (gebieënde wieze meêrvoud) Vurmen mee gij: gij vloeit (tegenwoôrdigen tied) ꞏ gij vloeidet (flejen tied)

Ontlêniengen en afstammeliengen

• vloei Afrikaons
• vloei Papiaments

Bronnen

• Nicoline van der Sijs (2015, saemenstellienge), Uitleenwoordenbank bie 't trefwoôrd 'vloeien'