Wt/zea/steken

Zeêuws

Etymologie

Ziet bie steke.

Omschrievienge

steken

• steke:

1. in Zeêuws-Vlaendere en op oôstelijk Zuud-Beveland: de gewonen infinitief
2. rest: 't gerundium (te-vurm)

Uutspraek

[ˈsteːkŋ], [ˈsteːkən], [ˈsteɪkən]

Vervoegienge

Ziet bie steke.

Vertaeliengen

Ziet bie steke.

Bronnen

• Dr. Ha.C.M. Ghijsen (red.), Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 1964, ¹⁰1998: blz. 931-2

Nederlands

Etymologie

Van Middelnederlands steken; ziet bie steke.

Omschrievienge

steken

1. steke (in de zin van 'wegsteke' veraol Belgs-Nederlands)
2. meêrvoud van steek

Uutspraek

• [ˈsteɪkə(n)] (Nederlands in Nederland)
• [ˈsteːkə(n)] (Belgs-Nederlands)
• [ˈsteːkɘ(n)] (Surinaoms-Nederlands)

Vervoegienge

infinitief	steken
tegewoordigen tied	ik steek	wij steken
	jij steekt	jullie steken
	h/zij steekt	zij steken
flejen tied	ik, jij, h/zij stak	wij, jullie, zij staken
gebieënde wieze	steek
onvoltoôid deêlwoôrd	stekend(e)
voltoôid deêlwoôrd	heeft gestoken
Ouwejaerse vurmen: jullie steekt (alternatieve vurm) ꞏ h/zij steke (anvoegende wieze) ꞏ steekt (gebieënde wieze meêrvoud) Vurmen mee gij: gij steekt (tegenwoôrdigen tied) ꞏ gij staakt (flejen tied)

Ontlêniengen en afstammeliengen

Ziet ok bie steken (Middelnederlands) en steke (Zeêuws).

• steek Afrikaons