Wt/zea/smiete

Zeêuws

Etymologie

Over Middelnederlands smiten 'goôie', maer ok 'mee kracht raeke' (vergliek Iengels smite) van Oergermaons *smītaną. Oôrsproenkelijke beteikenisse nie zeker; buten 't Germaons gin verwanten, awast is 't nae de vurm wè 'n typisch Indo-Europees erfwoôrd (*(s)meid-?).

Omschrievienge

smiete

1. (nie vreêd gebrukelijk) mee geweld goôie
2. (verouwerd), 't graen gêsele ('n biezondere menier van dossen) Zuud-Bevelands

Uutspraek

[ˈsmitə]

Vervoegienge

infinitief	smiete(n)
gerundium	te smieten(e)
tegewoordigen tied	ik smiet(e)	oôns smiete(n)
	jie smiet (smiete)	julder smiete(n)
	'ie smiet	'ulder smiete(n)
flejen tied	ik, jie, 'ie smeet	oôns, julder, 'ulder smete(n)
gebieënde wieze	smiet
onvoltoôid deêlwoôrd	smietende
voltoôid deêlwoôrd	ei (g)esmete(n)
Ziet vò details en verschillen tussen de Zeêuwse dialecten 't artikel Zeêuwse grammaotica op Wikipedia.

Dialectvarianten

• smieten in Zeêuws-Vlaendere en op oôstelijk Zuud-Beveland

Vertaeliengen

Ziet bie goôie en gêsele.

Bronnen

• Dr. Ha.C.M. Ghijsen (red.), Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 1964, ¹⁰1998: blz. 887

• Nicoline van der Sijs (2010, saemenstellienge), Etymologiebank

Limburgs

Etymologie

Ziet bie Zeêuws.

Omschrievienge

smiete werkwoôrd Centraol-Limburgs

• goôie

Uutspraek

[ˈsmiː¹tə], [ˈsm̥iː¹te]

Vervoegienge

smie.te (Mestrichts)
tegewoôrdigen tied	iech smie.t	veer smie.te
	diech smits	geer smet
	heer, zij, het smit	zij smie.te
flejen tied	iech smee.t	veer sme.te
	diech smee.ts	geer smee.t
	heer, zij, het smee.t	zij sme.te
gebieënde wieze	smie.t	smet
voltoôid deêlwoôrd	heet gesme.te
onvoltoôid deêlwoôrd	smie.tend
gerundium	smie.tentere

smiete(n) (Montforts)
tegewoôrdigen tied	ich smiet	veer smiete(n)
	doe smiets	geer smietj
	hae, het, det smietj	zie smiete(n)
flejen tied	ich smeit, smeet	veer smete(n)
	doe smeits, smeets	geer smeetj
	hae, het, det smeit, smeet	zie smete(n)
conjunctief	ich smeet	veer smete(n)
	doe smeets	geer smeetj
	hae, het, det smeet	zie smete(n)
gebieënde wieze	smiet	smietj
voltoôid deêlwoôrd	haet gesmete(n)
onvoltoôid deêlwoôrd	smietendj
participium	gesmiete(n)

Varianten

• sjmiete (oôstelijk)
• smijte, smaite enz. (westelijk)

Bronnen

• Pol Brounts e.a. (red.), De Nuie Mestreechsen Dictionair. Veldeke-Krink Mestreech, Mestricht, 2004: blz. 258, 40

• Dr. P. Bakkes, Mofers Waordebook. Stichting Mofers Waordebook, Montfort, 2007: blz. 335